Jump to content

agitantium

E Victionario

Discretiva

agitantium dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
agitantium casus genitivus pluralis participii agitāns

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /a.giˈtan.ti.um/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·gi·tan·ti·um — morphologica: agit-ant-ium

Loci

[+/-]
P. Cornelius Tacitus
55–117
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 105–110 p.C.n.)

  • Sed Agrippina quo vim suam sociis quoque nationibus ostentaret in oppidum Vbiorum, in quo genita erat, veteranos coloniamque deduci impetrat, cui nomen inditum e vocabulo ipsius. ac forte acciderat ut eam gentem Rhenum transgressam avus Agrippa in fidem acciperet. Isdem temporibus in superiore Germania trepidatum adventu Chattorum latrocinia agitantium. —Historiae P. Cornelii Taciti [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Publius Cornelius Tacitus - Historiarum libri XIV. (The Latin Library): Liber XII.  [27] — agitantium
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: agitantium.