Jump to content

mustella

E Victionario
Solum mustella Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Mustella.
Mustella
Vicipaedia
Vicipaedia
Vicipaedia articulum habet de Mustella.

Formae aliae

[+/-]

mūstella

[+/-]

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /muːsˈtel.la/(classice)
Syllabificatio phonetica: mūs·tel·la — morphologica: mustell-a

Notatio

[+/-]
← Latinemūs (mūris)

Nomen substantivum

[+/-]

mūstell|a, -ae fem. [1][2][3][4][5]

  1. Animal quadrupes parvum sed oblongum, flavi coloris, muribus, columbis, gallinis infestum.

Declinatio

[+/-]
f. sing. plur.
nom. mūstella mūstellae I
gen. mūstellae mūstellārum II
dat. mūstellae mūstellīs III
acc. mūstellam mūstellās IV
abl. mūstellā mūstellīs VI
voc. mūstella mūstellae V

Dictiones collatae

[+/-]

Dictiones derivatae

[+/-]

Translationes

[+/-]
Animal quadrupes parvumdilatare ▼
Animal quadrupes parvumcollabi ▲

Discretiva

mustella dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

mūstellā

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Modus flexurae originis
mūstellā casus ablativus singularis substantivi mūstella
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /muːsˈtel.laː/(classice)
Syllabificatio phonetica: mūs·tel·lā — morphologica: mustell-a

Loci

[+/-]
Petronius Arbiter ca. 14-66C. Plinius Secundus 23-79 Isidorus Hispalensis
560-636
antiq. class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Ingeniosus est et bono filo, etiam si in aves morbosus est. Ego illi iam tres cardeles occidi, et dixi quod mustella comedit. Invenit tamen alias nenias, et libentissime pingit. —Satyricon T. Petronii Arbitri [6][7]

saec. I.

  • chelidoniam visui saluberrimam hirundines monstravere vexatis pullorum oculis illa medentes. testudo cunilae, quam bubulam vocant, pastu vires contra serpentes refovet, mustella ruta in murium venatu cum iis dimicatione conserta. ciconia origano, hedera apri in morbis sibi medentur et cancros vescendo maxime mari eiectos. —Naturalis historia Plinii [8][7]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Mustella dicta, quasi mus longus; nam telum a longitudine dictum. Haec ingenio subdola, in domibus, ubi nutrit catulos suos, transfert mutatque sedem. Serpentes etiam et mures persequitur: duo autem sunt genera mustellarum. Alterum enim silvestre, est distans magnitudine, quod Graeci ἰκτίδας vocant; alterum in domibus oberrans. Falso autem opinantur qui dicunt mustellam ore concipere, aure effundere partum. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [9][7]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 320 — “MUSTĒLA vel mustella, æ, f. 1. (mus)”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 531 — "mustēla ou mustella, æ, f. [mus]”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — mūstēla (mūstella), ae, f. (tom. 2, p. 1070)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)mustella
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)mustella
  6. 6.0 6.1 T. Petronius Arbiter, Satyricon - quae supersunt (apud Guilielmum Vande Water, Trajecti ad Rhenum MDCCIX). Cap. XLVI. — mustella
  7. 7.0 7.1 7.2 7.3 Vicicitatio: mustellla.
  8. 8.0 8.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 41, [98] — mustella
  9. 9.0 9.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Universitas Turicensis):  Liber duodecimus. De animalibus. Caput III. [3] — mustella