Naar inhoud springen

ironie

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

ironie v /iro̽'nì:/

  1. 'ne vorm van spot wobie m'n 't taengeneuvergestèldje zaet van waat me mèntj
  2. (euverdrechtelik) 'nen toestandj wobie 't taengeneuvergestèldje gebeurt van waat verwach woor
Aafbraeking
  • i-ro-nie
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif ironie
IPA /iro̽'nì:/
dim. sjrif
IPA

In anger spraoke

[bewirk]

[1]