Naar inhoud springen

Erythrolamprus epinephalus

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Erythrolamprus epinephalus
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2018)
Erythrolamprus epinephalus
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:Serpentes (Slangen)
Superfamilie:Colubroidea
Familie:Colubridae (Toornslangachtigen)
Onderfamilie:Dipsadinae
Geslacht:Erythrolamprus
Soort
Erythrolamprus epinephalus
Cope, 1862
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Erythrolamprus epinephalus op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

Erythrolamprus epinephalus is een slang uit de familie toornslangachtigen (Colubridae) en de onderfamilie Dipsadinae.

Naam en indeling

[bewerken | brontekst bewerken]

De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst voorgesteld door Edward Drinker Cope in 1862. De verouderde geslachtsnaam is Leimadophis, later werd Liophis gebruikt. Lange tijd werd de soortaanduiding epinephelus gebruikt, maar deze werd later beschouwd als incorrect vanwege de spelfout. Andere biologen menen dat de oorspronkelijke naam wel gebruikt zou moeten worden.[2]

Uiterlijke kenmerken

[bewerken | brontekst bewerken]

De maximale lichaamslengte is 110 centimeter, het lichaam is erg dun. De kleur is roodachtig bruin met over de voorzijde en rug een donkere, meestal zwarte nettekening die naar de staart toe breder en rechter wordt; de staartpunt is gebandeerd. Ook gestreepte exemplaren komen voor hoewel de kleurenvariatie niet erg groot is. Er zijn 8 ondersoorten die onderling iets verschillen.

Er worden in totaal negen verschillende ondersoorten erkend, die afwijken wat betreft het verspreidingsgebied en de uiterlijke kenmerken.

Naam Auteur Verspreidingsgebied
Erythrolamprus epinephalus albiventris Jan, 1863 Ecuador, Colombia
Erythrolamprus epinephalus bimaculatus Cope, 1899 Colombia, Venezuela, Ecuador
Erythrolamprus epinephalus epinephalus Cope, 1862 De rest van het verspreidingsgebied
Erythrolamprus epinephalus fraseri Boulenger, 1894 Ecuador, Peru
Erythrolamprus epinephalus juvenalis Dunn, 1937 Costa Rica
Erythrolamprus epinephalus kogiorum Bernal-Carlo, 1994 Colombia, Venezuela
Erythrolamprus epinephalus lamonae Dunn, 1944 Colombia, Ecuador
Erythrolamprus epinephalus opisthotaenius Boulenger, 1908 Venezuela, Colombia
Erythrolamprus epinephalus pseudocobella Peracca, 1914 Colombia, Ecuador

Verspreiding en habitat

[bewerken | brontekst bewerken]

De soort komt voor in delen van Midden- en Zuid-Amerika en leeft in de landen Ecuador, Peru, Panama, Colombia, Venezuela en Costa Rica.[2]

De habitat bestaat uit vochtige tropische en subtropische bossen, zowel in bergstreken als laaglanden, en in tropische moerassen en draslanden. Ook in door de mens aangepaste streken zoals weilanden kan de slang worden aangetroffen. De soort is gevonden van zeeniveau tot op een hoogte van ongeveer 2800 meter boven zeeniveau. Ook in nevelbossen, waar het zo vochtig is dat veel reptielen zich er niet in thuis voelen leeft deze soort. In de streken waar Erythrolamprus epinephalus voorkomt is de soort erg algemeen maar omdat het met veel kikker- en slangensoorten die op het menu staan niet goed gaat, is de slang kwetsbaar.

Opmerkelijk is dat alleen kikkers en kleine slangen gegeten worden, er wordt geen ander voedsel aanvaard. Omdat het grootste deel van de kikkersoorten die in het verspreidingsgebied leven pijlgifkikkers (familie Dendrobatidae) zijn, is Erythrolamprus epinephalus immuun voor de vele soorten giftige kikkers. Van de beruchte Phyllobates terribilis is de slang de enige bekende vijand. Ook is bekend dat de giftige harlekijnkikker (Atelopus varius) op het menu staat van de slang.

Vanwege de gespecialiseerde voedselbehoefte is het erg moeilijk om deze soort in gevangenschap te houden, waardoor er niet veel bekend is over de biologie en levenswijze.

Beschermingsstatus

[bewerken | brontekst bewerken]

Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is de beschermingsstatus 'veilig' toegewezen (Least Concern of LC).[3]

Bronvermelding

[bewerken | brontekst bewerken]