Naar inhoud springen

Hogepriester van Amon

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Hogepriester van Amon
in hiërogliefen
R8U36T8nimn
n
N5Z1
Koning en Hogepriester van Amon, Herihor.

De hogepriester van Amon (Hem netjer Tepi en amon / "eerste profeet van Amon") was de hoogste rang onder de priesters in het oude Egypte in het priesterschap van de god Amon.

De eerste hogepriesters verschijnen voor het eerst onder de eerste farao's van de 18e dynastie van Egypte. Het priesterschap van Amon te Karnak zag haar macht toenemen onder deze dynastie door het belang van het betonen van toewijding aan de god Amon onder Hatsjepsoet en vooral onder Thoetmosis III.[1] Onder de regering van Achnaton werd de priesterschap tijdelijk verboden, maar onder farao Toetanchamon werd deze weer in ere hersteld.

De godsvrouw van Amon was het vrouwelijke tegenhanger van deze functie. Enkel koninklijke echtgenoten van de farao's waren dan ook Godsvrouwen van Amon.

De priesters van Amon kenden vier elkaar hiërarchisch opvolgende priesters of "profeten":

  • De hogepriester van Amon of eerste profeet van Amon (hm ntr tepy en Amon),
  • De tweede priester van Amon of de tweede profeet van Amon (hm ntr sen-nu en Amon)
  • De derde priester van Amon of de derde profeet van Amon (hm ntr khemet-nu en Amon)
  • De vierde priester van Amon of de vierde profeet van Amon (hm ntr fed-nu en Amon)

De hogepriester van Amon in Thebe werd aangesteld door de koning. Het was niet ongewoon dat de geestelijke functie werd gedeeld met wereldlijke zaken. Vele van de hogepriesters tijdens de 19e en 20e dynastie van Egypte dienden dan ook als vizier.[2]

Tijdens de derde tussenperiode combineerden de hogepriesters van Amon hun religieuze met militaire functies.[3] De farao's van de 21e dynastie van Egypte en de toenmalige hogepriesters waren met elkaar verwant. De hogepriesters regeerden in het zuiden. De farao's van de 22e, 23e en 24e Dynastie lieten hun zonen hogepriester worden. De heersers van de 25e dynastie installeerden hun dochters als Godsvrouw van Amon. Er zijn twee hogepriesters bekend uit deze periode. De functie werd niet meer uitgeoefend na de 25e Dynastie.

Lijst van hogepriesters van Amon

[bewerken | brontekst bewerken]
Hogepriester Farao Dynastie
Thoety & Minmontoe Ahmose I 18e
Hapoeseneb Hatsjepsoet 18e
Mencheperraseneb I & Mencheperraseneb II Thoetmoses III 18e
Amenemhat & Mery Amenhotep II 18e
Ptahmose & Meryptah Amenhotep III 18e
Maya Achnaton 18e
Parannefer, ook Oennefer genoemd Toetanchamon & Horemheb 18e
Nebneteroe Tenry Seti I 19e
Neboenenef & Hori & Paser & Bakenchonsoe Ramses II 19e
Roma-Roei Ramses II & Merenptah & Seti II 19e
Bakenchonsoe II Sethnacht & Ramses III 20e
Ramessesnacht Ramses IV tot Ramses IX 20e
Amenhotep Ramses IX tot Ramses XI 20e

Derde tussenperiode

[bewerken | brontekst bewerken]
Hogepriester Farao Dynastie
Pianki Ramses XI & Smendes 20e & 21e
Herihor Ramses XI & Smendes] 20e & 21e
Pinedjem I, zoon van Pianki Smendes 21e
Masaharta, zoon van Pinedjem I
Djedefchonsoefanch I, zoon van Pinedjem I
Mencheperre, zoon van Pinedjem I
Nesoebanebdjedet II, zoon van Mencheperre
Pinedjem II, zoon van Mencheperre Amenemope, Osochor & Siamun 21e
Psoesennes III, mogelijk een zoon van Pinedjem II
Ioepoet, zoon van Sjosjenq I Sjosjenq I 22e
Sjosjenq, zoon van Osorkon I Osorkon I 22e
Ioelot, zoon van Osorkon I Osorkon I 22e
Nesibanebdjet III, zoon van Osorkon I Osorkon I 22e
Farao Horsiese I, zoon van Sjosjenq II, geldt als usurpator van Osorkon II Osorkon II 22e
Nimlot, zoon van Osorkon II Osorkon II 22e
Pediset, kleinzoon van Osorkon II 22e
Osorkon, zoon van Takelot II 22e
Horsiese Sjosjenq III en Pedubastis I 23e
Takelot Pedubastis I en Sjosjenq IV 23e
Horsiese II, zoon van Horsiese en vierde profeet van Amon 23e
Harmachet, zoon van Sjabaka 25e
Harchebi, zoon van Harmachet 25e
  1. J.H. Breasted (trad. ed.), Ancient Records of Egypt: Historical Documents from the Earliest Times to the Persian Conquest, II, Chicago, 1906, p. 161.
  2. B.M. Bryan, The Eighteenth Dynasty before the Amarna Period (c.1550–1352 BC), in I. Shaw (ed.), The Oxford History of Ancient Egypt, Oxford, 2000, p. 261. Gearchiveerd op 31 juli 2023.
  3. A. Dodson - D. Hilton, The Complete Royal Families of Ancient Egypt, Londen - New York, 2004, p. 20 (non vidi); M. Van De Mieroop, A History of Ancient Egypt, Malden - Oxford - Chichester, 2011, p. 265. Gearchiveerd op 31 juli 2023.