Naar inhoud springen

Lilian Thuram

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Lilian Thuram
Lilian Thuram
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 1 januari 1972
Geboorteplaats Pointe-à-Pitre, Guadeloupe
Lengte 185 cm
Positie ▪ Rechtervleugelverdediger
▪ Centrale verdediger
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 2008
Jeugd
1981–1982
1983–1984
1985–1987
1987–1988
1989–1990
1990–1991
Vlag van Frankrijk Portugais de Fontainebleau
Vlag van Frankrijk Fontainebleau
Vlag van Frankrijk Melun
Vlag van Frankrijk Melun-Fontainebleau
Vlag van Frankrijk Fontainebleau
Vlag van Monaco AS Monaco
Senioren
Seizoen Club W (G)
1990–1996
1996–2001
2001–2006
2006–2008
Vlag van Monaco AS Monaco
Vlag van Italië Parma
Vlag van Italië Juventus
Vlag van Spanje FC Barcelona
155(8)
163(1)
145(1)
41(0)
Interlands *
1994–2008 Vlag van Frankrijk Frankrijk 142(2)

* Bijgewerkt op 21 november 2007
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Ruddy Lilian Thuram-Ulien (Pointe-à-Pitre, 1 januari 1972), beter bekend als kortweg Lilian Thuram, is een voormalig Frans-Guadeloupees voetballer. Thuram wordt door menigeen geschaard tot de beste rechtsbacks aller tijden. Als Frans international maakte hij deel uit van de Gouden Generatie die op verschillende landentoernooien hoofdprijzen won, waarvan één wereldtitel. Ook gedurende zijn loopbaan als clubvoetballer vierde Thuram grote triomfen als speler van AS Monaco, Parma, Juventus en FC Barcelona.

Na het beëindigen van zijn voetbalcarrière geeft Thuram lezingen, neemt hij deel aan debatten en is hij maatschappelijk betrokken bij manifestaties en acties in de strijd tegen racisme en discriminatie in Frankrijk. Ook was hij actief als lid in de Hoge Raad voor Integratie, een adviesorgaan van de Franse regering. In 2020 publiceerde hij zijn boek La pensée blanche.

Zijn zoon Marcus Thuram speelt bij de Italiaanse club Internazionale. Zijn andere zoon Khéphren Thuram speelt bij Juventus Hij is eveneens familie van Le Havre-doelman Yohann Thuram.

Spelersloopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

Thuram begon zijn profloopbaan in het seizoen 1990/1991 bij AS Monaco. Bij deze club won de Fransman in 1991 de Coupe de France. In 1996 vertrok Thuram naar Parma, waarmee hij in 1999 zowel de Coppa Italia als de UEFA Cup won. Juventus werd in 2001 zijn nieuwe club en met La Vecchia Signora veroverde Thuram vier keer (2002, 2003, 2005, 2006) het landskampioenschap. In 2006 was Juventus een van de Italiaanse clubs die teruggezet werd naar de Serie B vanwege het voetbalschandaal waarbij bestuursleden van clubs scheidsrechters hadden beïnvloed. Thuram wilde op het hoogste niveau blijven spelen en hij vertrok daarom voor vier miljoen euro naar FC Barcelona, samen met de Italiaan Gianluca Zambrotta.

Op 1 augustus 2008 maakte Thuram bekend per direct te stoppen met voetbal. Thuram maakte dit bekend vlak nadat er bij hem een hartafwijking was geconstateerd, toen hij probeerde een contract bij Paris Saint-Germain te krijgen maar hij niet door de medische keuring kwam. De broer van Thuram had ook hartafwijkingen, deze stierf op een basketbalveld.

Nationaal elftal

[bewerken | brontekst bewerken]

Thuram speelde bovendien 142 interlands voor het Frans nationaal elftal, waarmee hij recordinternational is. Hij debuteerde op 17 augustus 1994 tegen Tsjechoslowakije (2-2), net als Zinédine Zidane, en met Les Bleus werd Thuram zowel wereld- (1998) als Europees kampioen (2000). Zijn enige twee interlanddoelpunten maakte hij in de halve finale van het WK 1998 tegen Kroatië. Dankzij zijn goals won Frankrijk met 2-1 en plaatste het zich voor de finale. Hierin werd met 3-0 gewonnen van Brazilië. Op het EK 2000 werd in de finale met 2-1 gewonnen van Italië. Na het WK 2006, waarop Frankrijk in de finale na penalty’s verloor van Italië, nam Thuram afscheid als international samen met Claude Makélélé en Zinédine Zidane. Later kwam Thuram echter op dat besluit terug, waardoor hij toch international bleef. Naast aan deze drie succesvol verlopen toernooien nam Thuram ook deel aan het WK 2002 en de Europese kampioenschappen van 1996, 2004 en 2008. Op laatstgenoemd toernooi werd Thuram recordhouder wat betreft het aantal gespeelde EK-duels: 17. Door de uitschakeling in de groepsfase kon hij dit aantal niet uitbreiden en werd hij bijgehaald door Edwin van der Sar, die echter ook bleef steken op 15 doordat hij in de kwartfinale met Nederland eruitging tegen Rusland.

Clubstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Club Wedstrijden Doelpunten Competitie
1990/91 Vlag van Monaco AS Monaco 1 0 Ligue 1
1991/92 Vlag van Monaco AS Monaco 19 0 Ligue 1
1992/93 Vlag van Monaco AS Monaco 37 0 Ligue 1
1993/94 Vlag van Monaco AS Monaco 25 1 Ligue 1
1994/95 Vlag van Monaco AS Monaco 37 2 Ligue 1
1995/96 Vlag van Monaco AS Monaco 36 5 Ligue 1
1996/97 Vlag van Italië Parma 34 1 Serie A
1997/98 Vlag van Italië Parma 32 0 Serie A
1998/99 Vlag van Italië Parma 34 0 Serie A
1999/00 Vlag van Italië Parma 34 0 Serie A
2000/01 Vlag van Italië Parma 30 0 Serie A
2001/02 Vlag van Italië Juventus 30 0 Serie A
2002/03 Vlag van Italië Juventus 27 1 Serie A
2003/04 Vlag van Italië Juventus 23 0 Serie A
2004/05 Vlag van Italië Juventus 37 0 Serie A
2005/06 Vlag van Italië Juventus 28 0 Serie A
2006/07 Vlag van Spanje FC Barcelona 23 0 Primera División
2007/08 Vlag van Spanje FC Barcelona 18 0 Primera División
Totaal 492 10

Vermelding op FIFA 100-Lijst

[bewerken | brontekst bewerken]

In maart 2004 werd Thuram door Pelé verkozen in de lijst van 125 beste nog levende voetballers.

Als speler

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Monaco AS Monaco
Coupe de France 1x 1990/91
Vlag van Italië Parma
Internationaal
UEFA Cup 1x 1998/99
Nationaal
Coppa Italia 1x 1998/99
Supercoppa Italiana 1x 1999
Vlag van Italië Juventus
Serie A 2x 2001/02, 2002/03
Supercoppa Italiana 2x 2002, 2003
Vlag van Spanje FC Barcelona
Supercopa de España 1x 2006
Vlag van Frankrijk Frankrijk
FIFA WK 1x 1998
UEFA EK 1x 2000
FIFA Confederations Cup 1x 2003