Naar inhoud springen

Nicolas Bochsa

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Nicolas Bochsa
Nicolas Bochsa
Nicolas Bochsa
Algemene informatie
Volledige naam Robert Nicolas Charles Bochsa
Geboren 9 augustus 1789
Geboorteplaats MontmédyBewerken op Wikidata
Overleden 6 januari 1856
Overlijdensplaats SydneyBewerken op Wikidata
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Werk
Genre(s) Klassiek
Beroep Componist, muziekpedagoog, dirigent, harpist
Instrument(en) harp
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

(Robert) Nicolas (Charles) Bochsa (Montmédy, 9 augustus 1789 - Sydney, New South Wales, 6 januari 1856) was een Franse componist, dirigent, professor (muziekpedagoog) en harpist.

Op zijn zachtst gezegd was Bochsa een controversiële figuur. Hij begon zijn loopbaan als componist van opera's, oratoria en ballet in Lyon en Bordeaux. Hij studeerde bij Frantz Beck. In 1806 ging hij naar het Conservatoire national supérieur de musique te Parijs, waar hij compositie studeerde bij Charles Simon Catel en Étienne Nicolas Méhul, en harp bij Jean Henri Naderman en M. de Marin. Hij maakte naam als harpist en operacomponist, maar vluchtte in 1817 naar Engeland, nadat hij op fraude was betrapt. Ofschoon hij werd veroordeeld, kon hij in Londen blijven, waar hij de harp een populair instrument maakte, waardoor hij harpdocent werd bij de oprichting van het Royal Academy of Music. Hij werd er in 1827 ontslagen, omdat hij bij een schandaal was betrokken. In 1839 nam hij de benen met Ann Bishop-Rivière, de vrouw van Henry Bishop. Hij ging met haar op wereldtournee, waarna hij overleed.

Zijn composities omvatten onder meer twee requiems en een aantal missen, waaronder een voor Lodewijk XVI). Hij schreef verzamelingen met etudes die later door de Belgisch-Franse harpist Alphonse Hasselmans (1845-1912) voor heruitgave werden bewerkt.

Werken voor harmonieorkest

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 1820 Ouverture militaire opus 29
  • Serenade opus 27

Muziektheater

[bewerken | brontekst bewerken]
Voltooid in titel aktes première libretto
1805 Le Retour de Trajan ou Rome triomphante 2 aktes 1805, Lyon, ter gelegenheid van een bezoek door Napoleon Bonaparte aan de stad St. A. Despreaux
1813 L'Héritier de Paimpol 3 aktes 29 december 1813, Parijs, Opéra-Comique Charles-Augustin de Bassompiere, pseudoniem: Sewrin
1814 Les Héritiers Michau ou Le Moulin de Lieursaint 1 akte 30 april 1814, Parijs, Opéra-Comique, voor de feestelijkheden van de terugkomst van Koning Lodewijk XVIII van Frankrijk François Antoine Eugène de Planard
1814 Alphonse de Aragon 3 aktes 19 augustus 1814, Parijs, Opéra-Comique Jean-Marie de Souriguière
1815 Le Roi et la Ligue ou La Ville assiégée 2 aktes 22 augustus 1815, Parijs, Opéra-Comique Marie Emannuel Guillaume Marguerite Théaulon de Lambert en François-Victor Dartois de Bournonville (Armand Dartois)
1815 Les Noces de Gamache 3 aktes 16 september 1815, Parijs, Opéra-Comique François Antoine Eugène de Planard
1815 La Lettre de Change; (als The Promissory Note in Londen op het podium) 1 akte 11 december 1815, Parijs, Opéra-Comique; 29 juni 1820, Londen, English Opera House François Antoine Eugène de Planard
1815 Un mari pour étrennes 1 akte 1 januari 1816, Parijs, Opéra-Comique Marie Emannuel Guillaume Marguerite Théaulon de Lambert en François-Victor Dartois de Bournonville (Armand Dartois)
Voltooid in titel aktes première libretto
1820 Lettre de Change

Missen, cantates en geestelijke muziek

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 1806-1817 Neuf Nocturnes voor cello en harp (in samenwerking met: Jean-Louis Duport)
  • 1808 Grande Sonate en mi bémol majeur voor klarinet en piano, op. 52
    1. Adagio - Allegro agitato
    2. Andante amabile
    3. Rondo: Allegro
  • 1810 Nocturne voor hoorn, hobo en harp, op. 3
  • 1815 Nocturne en trio voor hoorn, klarinet en harp
  • 1818 Nocturne Concertant in g klein voor fluit en harp, op. 71 No. 3
  • Fantasia e Variazioni sul Duetto «Là ci darem la mano» uit «Don Giovanni» van Wolfgang Amadeus Mozart voor harp
  • Fantasia on a favorite Irish Melody voor harp
  • Fantasia sull'aria «Non so più cosa son, cosa faccio» uit «Le Nozze di Figaro» van Wolfgang Amadeus Mozart voor harp
  • Favorite March in imitation of a Military Band at a distance voor piano
  • L'écho. Deuxième Nocturne voor hoorn en harp
    1. Introductione
    2. Allegro moderato
    3. Thème Italien. Variation I-III
  • Les Cloches Bleues voor harp, op. 164
  • Melange de Airs (Pot-pourri en Trio) voor fluit (of viool), hoorn en harp, op. 38
  • Nocturne voor hobo en harp, op. 50 no. 3
  • Nocturne en Duo si bémol majeur voor cello en harp
  • Nocturne en si bémol majeur voor cello en harp
  • Nocturne no. 1 en mi bémol majeur voor cello en harp
  • Rondo alla pollaca voor harp
  • Secondo Rondoletto sopra un'Aria favorita di Gioacchino Rossini voor fluit en harp
  • Trois Airs Varies voor twee klarinetten, op. 10
  • Trois quatuors concertants voor vier klarinetten
  • Variazioni sulla Cavatina «Di piacer mi balza il cor» uit «La Gazza ladra» van Gioacchino Rossini voor harp
  • Variations sur des Thèmes de Don Giovanni van Wolfgang Amadeus Mozart "Batti, batti o bel Masetto" voor harp
  • Jozef Robijns, Miep Zijlstra: Algemene muziek encyclopedie, Haarlem: De Haan, 1979-1984, ISBN 978-90-228-4930-9
  • Michel Faul: les tribulations mexicaines de Nicolas-Charles Bochsa,harpiste, Delatour France, 2006, ISBN 2-7521-0033-7
  • Michel Faul: Nicolas-Charles Bochsa: harpiste, compositeur, escroc, Delatour France, 2003, ISBN 2-7521-0000-0
  • Wenoonah Milton Govea: Nineteenth- and twentieth-century harpists - A bio-critical sourcebook, Westport, Connecticut: Greenwood Press, 1995, 330 p., ISBN 0-313-27866-0 ISBN 978-0-313-27866-2
  • Renee B. Fisher: Supplement: Other musical prodigies, in: Musical prodigies: masters at an early age, New York: Association Press, 1995, 240 p., ISBN 978-0-8096-1854-5
  • Wolfgang Suppan, Armin Suppan: Das Neue Lexikon des Blasmusikwesens, 4. Auflage, Freiburg-Tiengen, Blasmusikverlag Schulz GmbH, 1994, ISBN 3-923058-07-1
  • Wolfgang Suppan: Das neue Lexikon des Blasmusikwesens, 3. Auflage, Freiburg-Tiengen, Blasmusikverlag Schulz GmbH, 1988, ISBN 3-923058-04-7
  • Theodore Fenner: Italian Opera: Operas by Composer: With Librettist, in: Opera in London: views of the press 1785-1830, Carbondale, Illinois: Southern Illinois University Press, 1994, 788 p., ISBN 978-0-8093-1912-1
  • Michele Girardi, Franco Rossi: Il Teatro La Fenice. Cronologia degli spettacoli (1938-1991), Albrizzi Editore, Venezia 1992, ISBN 88-317-5509-9
  • Françoise Lesure, Marie-Noëlle Collette, Joël-Marie Fauquet, Adélaïde de Place, Anne Randier, Nicole Wild: La musique à Paris en 1830-1831, Paris: Bibliothèque nationale, 1983, 418 p., ISBN 2-7177-1656-4
  • Anik Devriès, François Lesure: Dictionnaire des éditeurs de musique français, Vol. 1: des origines a environ 1820, Genève: Editions Minkoff, 1979, 202 p., ISBN 2-8266-0460-0
  • Franz Stieger: Opernlexikon - Teil II: Komponisten. 1, Band A-F, Tutzing: Hans Schneider, 1975-1983, 371 p., ISBN 3-7952-0203-5
  • Franz Stieger: Opernlexikon - Teil II: Komponisten. 2, Band G-M, Tutzing: Hans Schneider, 1975-1983, 373-772 p., ISBN 3-7952-0228-0
  • Hans Joachim Zingel: Harfenmusik im 19. Jahrhundert, Versuch einer historischen Darstellung - Veröffentlichungen zur Musikforschung , Band 2 - Wilhelmshaven, Locarno, Amsterdam: Heinrichshofen's Verlag, 1976. 95 p., ISBN 3-7959-0208-8
  • Gösta Morin, Carl-Allan Moberg, Einar Sundström: Sohlmans musiklexikon. 2., revid. och utvidgade uppl., 5 vol., Stockholm: Sohlman, 1975-1979
  • B. R. Harvey: Nicholas Charles Bochsa: harpist to the Emperor Napoleon, Canon, vol. 11, January 1958, p. 174-176
  • Charles O'Connor: Notes on a Bochsa Program, Harp News, 1/6, 1952, p. 2, 14, 16-18
  • Henri Gougelot: La romance française sous la révolution et l'empire; Étude historique et critique, Melun: Legrand et Fils, 1938
  • Constant Pierre: Le Conservatoire national de musique et de déclamation, documents historiques et recueillis ou reconstitués par C. Pierre, Imprimerie nationale, Paris, 1900.