Naar inhoud springen

Ronde van Frankrijk 1959

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Route van de Ronde van Frankrijk 1959.
Eindklassement
Algemeen klassement Federico Bahamontes 123u 46' 45"
Tweede Henry Anglade + 4' 01"
Derde Jacques Anquetil + 5' 05"
Vierde Roger Rivière + 5' 17"
Vijfde François Mahé + 8' 22"
Zesde Ercole Baldini + 10' 18"
Zevende Jean Adriaensens + 10' 18."
Achtste Jos Hoevenaars + 11' 02"
Negende Gérard Saint + 17' 40"
Tiende Jean Brankart + 20' 38"
Rode Lantaarn Louis Bisiliat (65e) + 3h 12' 35"
Puntenklassement André Darrigade 613 punten
Tweede Gérard Saint 524 punten
Derde Jacques Anquetil 503 punten
Bergklassement Federico Bahamontes 73 punten
Tweede Charly Gaul 68 punten
Derde Gérard Saint 65 punten
Ploegenklassement België 372h 02' 13"
Tweede Frankrijk -
Derde Centre-Midi -

De 46e editie van de Ronde van Frankrijk ging van start op 25 juni 1959 in Mulhouse en eindigde op 18 juli in Parijs. Er stonden 120 renners verdeeld over 10 ploegen aan de start.

  • Aantal ritten: 22
  • Totale afstand: 4391 km
  • Gemiddelde snelheid: 35.474 km/u
  • Aantal deelnemers: 120
  • Aantal uitgevallen: 55

Het Franse team was op papier erg sterk, met kopmannen Jacques Anquetil en Roger Rivière, terwijl ook Louison Bobet en Raphaël Géminiani in staat moesten worden geacht de Tour te winnen. De kracht was echter ook een zwakte: Anquetil en Rivière beschouwden elkaar meer als rivalen dan als teamgenoten.

In de derde etappe reed een groep van 13 man meer dan 10 minuten weg bij het peloton. Robert Cazala pakte zowel de etappe als de gele trui. Hij hield de koppositie tot de negende etappe, toen een Belgische aanval Eddy Pauwels, een andere rijder uit de ontsnapping aan de leiding bracht.

In de Pyreneeën had Charly Gaul een inzinking, bevangen door de hitte was hij uitgeschakeld voor de eindoverwinning. Henry Anglade, rijdend voor het regionale team Centre-Midi, won de volgende etappe en was met een tweede plaats de hoogstgeklasseerde van de favorieten. Federico Bahamontes won de klimtijdrit op de Puy-de-Dôme, en gaf daarmee aan dat hij dit keer niet zoals andere jaren vooral op het bergklassement gericht was, maar een belangrijke kandidaat om de Tour ook te winnen.

In de eerste Alpenetappe vielen Bahamontes en Gaul samen aan. Gaul won de etappe, en Bahamontes de gele trui. In de resterende etappes deden Anquetil en Rivière nog wel wat aanvallen, maar niet erg hard, en ze hielpen zelfs Bahamontes terug te komen bij Anglade, toen die de gele trui dreigde te pakken. Het Franse publiek was zwaar teleurgesteld in de beide favorieten, en sloot in plaats daarvan Anglade, die uiteindelijk tweede was geworden, in zijn hart.

Op 14 juli 1959 - tijdens de 18e rit, gewonnen door Ercole Baldini - werd er voor de eerste maal een helikopter ingezet, om rechtstreekse beelden uit te zenden op televisie.

Belgische en Nederlandse prestaties

[bewerken | brontekst bewerken]

In totaal namen er twaalf Belgen en acht Nederlanders deel aan de Tour van 1959.

Belgische etappezeges

[bewerken | brontekst bewerken]

Nederlandse etappezeges

[bewerken | brontekst bewerken]
  • In 1959 was er geen Nederlandse etappeoverwinning

Etappe-overzicht

[bewerken | brontekst bewerken]
Peloton

In populaire cultuur

[bewerken | brontekst bewerken]

Van 1947 tot en met 1964 tekende de Belgische striptekenaar Marc Sleen een jaarlijks humoristisch verslag van alle ritten van de Ronde van Frankrijk in zijn stripreeks De Ronde van Frankrijk Ook de Tour van 1959 was hierbij.