Naar inhoud springen

Steve Davis

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Steve Davis
Steve Davis (2014)
Steve Davis (2014)
Persoonlijke informatie
Bijnaam The Nugget
Geboortedatum 22 augustus 1957
Land Vlag van Engeland Engeland
Sportieve informatie
Hoogste ranking #1 (7 jaar)
Hoogste break 147
Toernooizeges
Ranking 28
Niet-ranking 52
Wereldkampioen 1981, 1983, 1984, 1987, 1988, 1989
Portaal  Portaalicoon   Sport

Steve Davis (Londen, 22 augustus 1957) is een Engels voormalig professioneel snookerspeler. Zijn gloriedagen beleefde hij in de jaren 80, waarin hij in totaal zes keer het wereldkampioenschap in de Crucible in Sheffield won.

Hij is geen familie van de snookerspelende broers Fred en Joe Davis, de grondleggers van het moderne snooker.

Hij werd professioneel speler in 1978, op zijn 21ste. Hij won het wereldkampioenschap voor de eerste keer in 1981 en daarna nog vijf keer, een record in die tijd. In de jaren 90 nam Stephen Hendry de rol van Davis als dominerende speler in het wereldkampioenschap over.

Zijn finale van het wereldkampioenschap van 1985 tegen Dennis Taylor werd rechtstreeks uitgezonden en haalde een recordaantal kijkers van 18 miljoen mensen. Dat was bijna een derde van de toenmalige bevolking van het Verenigd Koninkrijk. De wedstrijd duurde tot diep in de nacht en werd uiteindelijk met 18-17 gewonnen door Taylor, waarbij de laatste zwarte bal de beslissing bracht.

Davis staat erom bekend dat hij erg koel blijft wanneer hij onder hoge druk staat, wat hem de bijnamen The Ginger Magician (De Rossige Tovenaar) en The Nugget (De Goudklomp) opleverde.

Vanwege zijn emotieloze gelaatsuitdrukking en zijn monotone stem had Davis in de jaren 80 een saai imago, in die mate dat hij in de serie Spitting Image zelfs Steve 'interesting' Davis werd genoemd. Dit veranderde in de jaren 90, toen Davis zijn topjaren achter zich had liggen en hij meer voor zijn plezier ging spelen. Hij werd losser (vooral buiten de tafel) en daardoor een stuk populairder. Hij presenteerde enige tijd een eigen televisiequiz. Soms liet Davis nog serieus van zich spreken op de snookertafel. Zo won hij in 1997 vanuit het niets het Masters-toernooi en wist hij in 2005, op zijn 48e, door te dringen tot de finale van het UK Championship, die hij verloor van Ding Junhui. Dit nadat hij in de halve finale nog wel zijn rivaal Stephen Hendry had verslagen. In 2010 reikte hij tijdens de wereldkampioenschappen in Sheffield tot de kwartfinale, na onder andere regerend wereldkampioen John Higgins te hebben verslagen.

Tot en met april 2016 nam Davis deel aan de grote toernooien. Al tijdens zijn actieve carrière schoof hij na uitschakelingen aan bij de BBC in de rol van medecommentator en analist gedurende de rest van het toernooi, meestal samen met John Parrott of Stephen Hendry, eveneens voormalig wereldkampioenen. Na zijn uitschakeling in de WK-voorrondes van april 2016 kondigde hij zijn afscheid als professioneel speler aan. Hij kreeg tijdens het WK een ereronde met de trofee in handen.

In 2013 won hij voor het eerst de World Seniors Championship. In de finale versloeg hij Nigel Bond met 2-1.

Naast de snookersport is hij een pool- en pokerspeler.

Hij is een fan van de Franse progressieve Rockband Magma en heeft ooit, voornamelijk voor eigen plezier, een concert van deze band georganiseerd in Londen. Davis is ook een club en festival DJ en gaf in 2016 op het Glastonbury Festival een optreden. In 2018 was hij aanwezig op het Best Kept Secret (festival)

In 1988 werd Davis onderscheiden met een benoeming tot Lid in de Orde van het Britse Rijk en in 2001 werd hij bevorderd tot Officier in dezelfde orde.

Belangrijkste resultaten

[bewerken | brontekst bewerken]

Rankingtitels

[bewerken | brontekst bewerken]
# Seizoen Toernooi Verliezend finalist Score
1. 1980/1981 Wereldkampioenschap Doug Mountjoy Vlag van Wales WAL 18-12
2. 1982/1983 Scottish Masters Paul Hunter Vlag van Engeland ENG 9-4
3. 1982/1983 Wereldkampioenschap Cliff Thorburn Vlag van Canada CAN 18-6
4. 1983/1984 Scottish Masters Tony Knowles Vlag van Engeland ENG 9-5
5. 1983/1984 Scottish Open Cliff Thorburn Vlag van Canada CAN 9-4
6. 1983/1984 Wereldkampioenschap Jimmy White Vlag van Engeland ENG 18-16
7. 1984/1985 UK Championship Alex Higgins Vlag van Noord-Ierland NIR 16-8
8. 1984/1985 Scottish Open Tony Knowles Vlag van Engeland ENG 9-2
9. 1985/1986 World Open Dennis Taylor Vlag van Noord-Ierland NIR 10-9
10. 1985/1986 British Open Willie Thorne Vlag van Engeland ENG 12-7
11. 1986/1987 Wereldkampioenschap Joe Johnson Vlag van Engeland ENG 18-14
12. 1987/1988 UK Championship Jimmy White Vlag van Engeland ENG 16-14
13. 1987/1988 Scottish Open Cliff Thorburn Vlag van Canada CAN 12-5
14. 1987/1988 Wereldkampioenschap Terry Griffiths Vlag van Wales WAL 18-11
15. 1988/1989 Scottish Open Jimmy White Vlag van Engeland ENG 12-6
16. 1988/1989 Wereldkampioenschap John Parrott Vlag van Engeland ENG 18-3
17. 1989/1990 World Open Dean Reynolds Vlag van Engeland ENG 10-0
18. 1989/1990 Scottish Open Stephen Hendry Vlag van Schotland SCO 9-4
19. 1992/1993 European Masters Stephen Hendry Vlag van Schotland SCO 10-4
20. 1992/1993 British Open James Wattana Vlag van Thailand THA 10-2
21. 1993/1994 Welsh Open Alan McManus Vlag van Schotland SCO 9-6
22. 1994/1995 Welsh Open John Higgins Vlag van Schotland SCO 9-3

Niet-rankingtitels

[bewerken | brontekst bewerken]
# Seizoen Toernooi Verliezend finalist Score
1. 1980/1981 UK Championship Alex Higgins Vlag van Noord-Ierland NIR 16-6
2. 1980/1981 British Open David Taylor Vlag van Engeland ENG 9-6
3. 1981/1982 UK Championship Terry Griffiths Vlag van Wales WAL 16-3
4. 1981/1982 Masters Terry Griffiths Vlag van Wales WAL 9-5
5. 1981/1982 Scottish Open Dennis Taylor Vlag van Noord-Ierland NIR 9-0
6. 1981/1982 British Open Terry Griffiths Vlag van Wales WAL 9-7
7. 1982/1983 Irish Masters Ray Reardon Vlag van Wales WAL 6-5
8. 1983/1984 British Open n.v.t.
9. 1983/1984 Irish Masters Ray Reardon Vlag van Wales WAL 9-1
10. 1985/1986 China Masters Dennis Taylor Vlag van Noord-Ierland NIR 2-1
11. 1986/1987 China Masters Terry Griffiths Vlag van Wales WAL 3-0
12. 1986/1987 Irish Masters Willie Thorne Vlag van Engeland ENG 9-1
13. 1986/1987 Premier League n.v.t.
14. 1987/1988 Masters Mike Hallett Vlag van Engeland ENG 9-0
15. 1987/1988 Irish Masters Neal Foulds Vlag van Engeland ENG 9-4
16. 1987/1988 Premier League n.v.t.
17. 1988/1989 Premier League n.v.t.
18. 1989/1990 Irish Masters John Parrott Vlag van Engeland ENG 9-5
19. 1989/1990 Premier League n.v.t.
20. 1992/1993 Irish Masters Alan McManus Vlag van Schotland SCO 9-4
21. 1993/1994 Irish Masters Alan McManus Vlag van Schotland SCO 9-8
22. 1996/1997 Masters Ronnie O'Sullivan Vlag van Engeland ENG 10-8

Wereldkampioenschap

[bewerken | brontekst bewerken]

Hoofdtoernooi (laatste 32 of beter):

# Seizoen Editie Prestatie Extra
1. 1978/1979 WK 1979 Laatste 16 Verloor met 13-11 van Dennis Taylor
2. 1979/1980 WK 1980 Kwartfinale Verloor met 13-9 van Alex Higgins
3. 1980/1981 WK 1981 Wereldkampioen Won met 18-12 van Doug Mountjoy
4. 1981/1982 WK 1982 Laatste 32 Verloor met 10-1 van Tony Knowles
5. 1982/1983 WK 1983 Wereldkampioen Won met 18-6 van Cliff Thorburn
6. 1983/1984 WK 1984 Wereldkampioen Won met 18-16 van Jimmy White
7. 1984/1985 WK 1985 Finale Verloor met 18-17 van Dennis Taylor
8. 1985/1986 WK 1986 Finale Verloor met 18-12 van Joe Johnson
9. 1986/1987 WK 1987 Wereldkampioen Won met 18-14 van Joe Johnson
10. 1987/1988 WK 1988 Wereldkampioen Won met 18-11 van Terry Griffiths
11. 1988/1989 WK 1989 Wereldkampioen Won met 18-3 van John Parrott
12. 1989/1990 WK 1990 Halvefinale Verloor met 16-14 van Jimmy White
13. 1990/1991 WK 1991 Halvefinale Verloor met 16-10 van John Parrott
14. 1991/1992 WK 1992 Laatste 32 Verloor met 10-4 van Peter Ebdon
15. 1992/1993 WK 1993 Laatste 16 Verloor met 13-11 van Alan McManus
16. 1993/1994 WK 1994 Halvefinale Verloor met 16-9 van Stephen Hendry
17. 1994/1995 WK 1995 Laatste 32 Verloor met 10-7 van Andy Hicks
18. 1995/1996 WK 1996 Kwartfinale Verloor met 13-10 van Peter Ebdon
19. 1996/1997 WK 1997 Laatste 16 Verloor met 13-3 van Ken Doherty
20. 1997/1998 WK 1998 Laatste 16 Verloor met 13-7 van Mark Williams
21. 1998/1999 WK 1999 Laatste 32 Verloor met 10-9 van Joe Perry
22. 1999/2000 WK 2000 Laatste 16 Verloor met 13-11 van John Higgins
23. 2002/2003 WK 2003 Laatste 32 Verloor met 10-6 van Stephen Lee
24. 2003/2004 WK 2004 Laatste 32 Verloor met 10-7 van Anthony Hamilton
25. 2004/2005 WK 2005 Kwartfinale Verloor met 13-4 van Shaun Murphy
26. 2005/2006 WK 2006 Laatste 16 Verloor met 13-7 van Shaun Murphy
27. 2006/2007 WK 2007 Laatste 32 Verloor met 10-9 van John Parrott
28. 2007/2008 WK 2008 Laatste 32 Verloor met 10-8 van Stuart Bingham
29. 2008/2009 WK 2009 Laatste 32 Verloor met 10-2 van Neil Robertson
30. 2009/2010 WK 2010 Kwartfinale Verloor met 13-5 van Neil Robertson