bewies

• Geluid:  bewies    (hulp, bestand)

• be·wies

bewies

1. enkelvoud verleden tijd van bewassen
   

   • Ik bewies. 
     
   • Jij bewies. 
     
   • Hij, zij, het bewies. 

bewies

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bewiesen
   

   • Ik bewies. 

2. gebiedende wijs van bewiesen
   

   • Bewies! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bewiesen
   

   • Bewies je? 

• Het woord bewies staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

bewies

1. bewijs; datgene wat de juistheid van een bewering onweerlegbaar vast (kan) leggen

bewies

1. bewijs; datgene wat de juistheid van een bewering onweerlegbaar vast (kan) leggen