dienaar

• Geluid:  dienaar    (hulp, bestand)

• die·naar

• In de betekenis van ‘ondergeschikte’ voor het eerst aangetroffen in 1348 ^[1]
• Naamwoord van handeling van dienen met het achtervoegsel -aar ^[2]

de dienaar m

1. (beroep) iemand die in persoonlijke dienst van een meester is

   • Hij werd door zijn eigen dienaren vermoord. 

• bediende, knecht

• dienares

• Het woord dienaar staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "dienaar" herkend door: