Hopp til innhald

Althausitt

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Althausitt
Generelt
KategoriMineral
Kjemisk formelMg2(PO4)(OH,F)
Strunz-klassifisering08.BB.25
Dana-klassifisering41.06.05.01
Krystallsymmetrimmm (2/m 2/m 2/m) - Dipyramideforma
Einingscellea = 8.258(2) Å, b = 6.054(2) Å, c = 14.383(5) Å
Identifikasjon
Molekylvekt161.09
FargeGrå
Krystallformkløyvbare massar og grove skiveforma krystallar på opp til 3 cm
KrystallsystemOrtorombisk
Kløyvperfekt på {010} og {110}, tydeleg på {001}
FastleikSprø
Mohs hardleiksskala3.5 - 4
GlansNesten glasaktig, harpiksaktig
StrekfargeKvit
TransparensGjennomsiktig
Tettleik2.97
Optiske eigenskapar
Optiske eigenskaparToaksa
Brytingsindeksnα = 1.588 nβ = 1.592 nγ = 1.598
Dobbeltbrytingδ = 0.010
PleokroismeIkkje-plekroistisk
2V-vinkelMålt: 70° , utrekna: 80°
Dispersjon (spreiing)relativt sterk
UtslokkingsvinkelParallell
Kjelder[1]

Althausitt er eit mineral orginalt skildra frå magnesitt-serpentin-førekomstar på Modum. Det er eit grått til raudbrunt rombisk magnesiumfosfat, Mg2(PO4)(OH,F). Gode krystall av mineralet er sjeldene. Althausitt finst vanlegvis saman med apatitt, holtedahlitt, talk, magnesitt og serpentin. Mineralet er òg funne som ein sjeldanheit i wolframitt-førekomsten i Panasqueira i Portugal.

Mineralet er kalla opp etter mineralog Egon Althaus (1933-) ved Universitetet i Karlsruhe i Tyskland.

Bakgrunnsstoff

[endre | endre wikiteksten]
  • Raade, G. & Tysseland, M (1975): Althausite, a new mineral from Modum, Norway. LITHOS 8, 215-219
  • Raade, G. (1979): Althausite, a new mineral from Modum, Norway: Addendum. LITHOS 12, 288
  • Rømming, C. & Raade, G. (1980): The crystal structure of Althausite. American Mineralogist, 65, 488-498