Hopp til innhald

Antonio Sartorio

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Antonio Sartorio
Føddca. 1630
FødestadVenezia
Død30. desember 1680 (50 år)
DødsstadVenezia
OpphavRepublikken Venezia
Sjangeropera
Verka somkomponist, orkesterleiar

Antonio Sartorio (163030. desember 1680) var ein italiensk komponist som var aktiv hovudsakleg i Venezia i Italia og Hannover i Tyskland. Han var ein av dei fremste komponistane av opera i heimbyen Venezia på 1660- og 1670-talet, og var òg kjend for å komponera i andre sjangrar av vokalmusikk. Mellom 1665 og 1675 var han det meste av tida i Hannover, der han hadde rolla som Kapellmeister for hertug Johann Friedrich av Brunswick-Lüneburg. Han kom også ofte tilbake til Venezia for å skriva operaar til karnevalet. I 1676 blei han vise-maestro di capella ved San Marco i Venezia.

Verk i utval

[endre | endre wikiteksten]
  • Gl'amori infruttuosi di Pirro (1661)
  • Seleuco (1666)
  • L'Ermengarda regina de' longobardi
  • L'Adelaide (1672)
  • Alcina (1674-5) (libretto skriven av Pietro Dolfin for Sartorio, men aldri tonesett)
  • Anacreonte tirano (1677)
  • Ercole sul Termodonte (1678)
  • Antonio e Pompeiano (1677)
  • Elio Seiano (1667)
  • La Flora (1680, ufullendt, fullført av Marc Antonio Ziani)
  • Giulio Cesare in Egitto (1676)
  • Massenzio (1673)
  • L'Orfeo (1672)
  • Denne artikkelen bygger på «Antonio Sartorio» frå Wikipedia på engelsk, den 25. april 2024.
  • Edward H. Tarr. "Sartorio [Sertorio], Antonio", Grove Dictionary of Music and Musicians (1980)
  • Vassilis Vavoulis, ‘Antonio Sartorio (c.1630–1680): Documents and sources of a career in seventeenth-century Venetian opera’, Royal Musical Association Research Chronicle, 37 (2004), 1–70
  • Vassilis Vavoulis, ‘Nel theatro di tutta l’Europa’: Venetian-Hanoverian patronage in 17th-century Europe (Lucca, 2010)
  • Reinmar Emans, 'Zwischen Hannover und Venedig. Die Hannoveraner Hofkapelle unter Antonio Sartorio', in Musik und Vergnügen am Hohen Ufer. Fest- und Kulturtransfer zwischen Hannover und Venedig in der frühen Neuzeit, eds. S. Meine, N.K. Strohmann, and T.C. Weißmann (Regensburg, 2016), 275-290