Hopp til innhald

Mama Kin

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Mama Kin
Song av Aerosmith
frå albumet Aerosmith
Utgjeve 5. januar 1973
Innspelt 1972
Sjanger Hardrock
Lengd 4:26
Selskap Columbia
Tekstforfattar Steven Tyler
Låtskrivar(ar) Steven Tyler
Produsent Adrian Barber

«Mama Kin» er ein song av det amerikanske hardrockbandet Aerosmith, som kom ut i 1973 på debutalbumet deira. Songen vart skriven av vokalisten Steven Tyler. Han var eit fast innslag på Aerosmith-konsertar og dukka opp på fleire livealbum.[1]

Musikk og tekst

[endre | endre wikiteksten]

Songen består av eit grunnleggjande gitarriff, med ein sterk rytme som kjem inn mellom teksten i verset og gjennom heile mellomspelet. Det er òg saksofon innimellom gjennom heile songen.

Aerosmith-biografen Richard Bienstock skildra «Mama Kin» som ein «livleg låvebrennar med ein distinkt glam-smak.»[2] Musikkhistorikaren Andrew Grant Jackson hevda at det «oppjaga tempoet» i songen reflekterte «den engstelege ungdomen» til Aerosmith.[3]

Jackson skildra songen som «den første av Tyler sine mange delar om kampen til ein fattig sigøynar for å finna sjelefred i møte med utmattande hindringar som groupiar og marihuana, i håp om at han ikkje treng å gå tilbake på rett spor og jobba for far sin.»[3].

Teksten «Bald as an egg at 18, and working for your daddy's a drag» var ein referanse til turnémanagerren deira, Mark Lehman.[4]

Ultimate Classic Rock-kritikaren Chad Childers rangerte «Mama Kin» som den sjuande beste låten til Aerosmith på 1970-talet.[5] Ultimate Classic Rock-kritikaren Michael Gallucci sa at i motsetning til dei fleste av låtane på albumet, er «Mama Kin» «sprengfull av lokomotiv-action, sjølv om han til tider »høyrest varsamt ut, ikkje sikker på om han skal ta det neste steget, og start-stopp-progresjonen til rytmen bryt flyten.[6] Gallucci sa òg at «gitaren til Perry struttar av sjølvtillit, og høgg laus på dei tomme romma som om sjølve eksistensen avhang av det.»[6]

Aerosmith-biografen Martin Huxley kalla «Mama Kin» ein «anerkjend klassikar», og sa at han «innkapsla alle dei beste kvalitetane i den tidlege rhythm 'n' roll-tilnærminga deira, med sjelfulle tillegg frå saksofonen til studiomusikaren David Woodford».[7]

Ettermæle

[endre | endre wikiteksten]

Ein konsertversjon av songen bidrog til at bandet fekk den første platekontrakten sin med Columbia Records.[8] Songen har òg vore eit fast innslag på Aerosmith-konsertar gjennom heile karrieren til bandet. Liveversjonar av songen dukka opp på Live! Bootleg, Classics Live, A Little South of Sanity og The Road Starts Hear.

Songen har òg dukka opp på fleire Aerosmith-samlingar, inkludert Gems (1988), Pandora's Box (1991), Pandora's Toys (1995), O, Yeah! Ultimate Aerosmith Hits (2002), Greatest Hits 1973-1988 (2004) og Devil's Got a New Disguise (2006).

Referansar til songen=

[endre | endre wikiteksten]

I desember 1994 opna bandet ein musikklubb kalla Mama Kin Music Hall i heimbyen Boston.[5][9] I januar 1999 selde Aerosmith sine eigardelar i klubben, som vart kjend som Landsdowne Street Music Hall.[10] Steven Tyler har ei tatovering på armen med uttrykket «Ma' Kin.»[5][11] Han fekk ho då bandet skreiv sitt første album fordi han hadde så stor tru på songen.[12] Tyler og Perry har begge sagt at armen hans var for tynn til å få plass til heile tittelen.[3][13] Shinedown refererer til «smokin' tea with Mama Kin» i songen «Cry for Help» på albumet Sound of Madness.

Guns N' Roses- og Buckcherry-versjonane=

[endre | endre wikiteksten]

Songen vart spelt av Guns N' Roses i 1986 og gitt ut same år på EP-en deira Live ?!@ Like a Suicide.[7] Han vart seinare gitt ut på nytt på deira andre studioalbum G N' R Lies i 1988. Det finst òg ein liveversjon av Guns N' Roses som framfører songen saman med Steven Tyler og Joe Perry. Dette var frå ein TV-sendt Guns N' Roses-konsert frå Paris i 1992.[14]

Buckcherry spelte òg inn songen, som dukka opp som eit bonusspor på EP-en Fuck frå 2014. Det er den einaste songen på det albumet som ikkje bruker ordet «fuck» i songen eller har «fuck» som ein del av tittelen.[15]

«Mama Kin» i andre medium

[endre | endre wikiteksten]

«Mama Kin» er med som eit nyinnspelt spor i videospelet Guitar Hero: Aerosmith.[16]

  1. Gallucci, Michael (24. februar 2015). «Se Aerosmith rocke Donington med 'Mama Kin': Exclusive Premiere». Ultimate Classic Rock. Henta 5. mai 2023. 
  2. Bienstock, Richard (2020). Aerosmith: The Ultimate Illustrated History of the Bad Boys from Boston. Quarto. s. 30, 44. ISBN 9780760369357. 
  3. 3,0 3,1 3,2 Jackson, Andrew Grant (2019). 1973: Rock at the Crossroads. St. Martin's. ISBN 9781250299994. 
  4. «5 interessante fakta om Aerosmiths 'Mama Kin'». Society of Rock. Henta 5. mai 2023. 
  5. 5,0 5,1 5,2 Childers, Chad (10. september 2012). «Topp 10 Aerosmith-låter fra 70-tallet». Ultimate Classic Rock. Henta 5. mai 2023. 
  6. 6,0 6,1 Gallucci, Michael (10. september 2014). «Topp 10 Joe Perry Aerosmith Riffs». Ultimate Classic Rock. Henta 5. mai 2023. 
  7. 7,0 7,1 Huxley, Martin (1995). Aerosmith: The Fall and the Rise of Rock's Greatest Band. St. Martin's Press. ISBN 9780312117375. 
  8. «The 20 Songs That Can Represent The Career Of Aerosmith». Society of Rock. Henta 5. mai 2023. 
  9. «Aerosmith Opens Lansdowne Street Music Hall». Boston Globe. 20. desember 1994. 
  10. MTV News Staff (8. januar 1999). «Aerosmith Dissolve Club Partnership». MTV News (på norsk). Henta 5. mai 2023. 
  11. «Leseravstemning: De 10 beste Aerosmith-låtene gjennom tidene: 7. 'Mama Kin'». Rolling Stone. Henta 5. mai 2023. 
  12. Putterford, Mark (1993). The fall and rise of Aerosmith. London: Omnibus Press. ISBN 0-7119-2303-5. OCLC 24848097. 
  13. Mitchell, Ben (13. august 2018). «Aerosmith-intervju: sannheten om kaoset, kokainen og oppryddingen». Classic Rock Magazine (på norsk). Henta 5. mai 2023. 
  14. Greene, Andy (25. mars 2014). «Guns N' Roses Jam With Aerosmith In 1992». Rolling Stone (på engelsk). Henta 5. mai 2023. 
  15. Clarke, Gary (27. august 2014). «Buckcherry - F*k E.P.». Screamer Magazine (på engelsk). Henta 5. mai 2023. 
  16. Hochberg, Bill (2. august 2008). «Guitar Hero, Rock Band and the Rock 'n' Roll Money Machine». Wired. ISSN 1059-1028. Henta 5. mai 2023.