Vejatz lo contengut

Épinac

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Épinac
Épinac
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 46° 59′ 32″ N, 4° 30′ 52″ E
Superfícia 25,77 km²
Altituds
 · Maximala
 · Minimala
 
475 m
314 m
Geografia politica
Estat França
Region
27
Borgonha Franca Comtat
Departament
71
Sòna e Léger Armas del Departament de Sòna e Léger
Arrondiment Autun
Canton Canton d'Épinac
([[chef-lieu]|Épinac]]
(capluòc)
Intercom
247103971
de la Vallée de la Drée
Cònsol Jeanine Thibaudin (2008-2014)
Geografia umana
Autras informacions
Còde postal 71360
Còde INSEE 71190

Épinac es una comuna francesa, situada dins lo departament de Sòna e Léger e la region de Borgonha.

Partida eissida de l'article francés

Tèrra de transition entre lo Morvan, (Autun) e lo vignoble de la Còsta-d'Aur, (Dijon).

Tèxte originau de l'article francés

Terre de transition entre le Morvan, (Autun) et le vignoble de la Côte-d'Or, (Dijon).


Comunas vesinas

[modificar | Modificar lo còdi]
Distanças e posicion relativa
Distanças e posicion relativa
Épinac
Comuna amb 572 abitants (2000)Sully (3,7km)
Comuna amb 57 abitants (2000)Morlet (4,2km)
Comuna amb 316 abitants (2000)Saisy (4,4km)
Comuna amb 287 abitants (2000)Thury (4,7km)


Partida eissida de l'article francés

Antany Monestoy.

La , Guillaume, cònsol de Monestoy, reconeis una renda de 10 sòls dijonnais per l'anniversari de Mademoiselle Fraire de Quincey, inhumée al Abbaye de Sant-Martin de Autun[1].

La municipalitat de Épinac a associat a l'istòria d'un dels primièrs camins de fèrre de França, concédé en 1830 e a causa de l'iniciativa del proprietari de las minas de Epinac, Samuel Blum. Es en 1829 #que i aguèt creat a aquel efièch la Companhiá de las houillères e del camin de fèrre de Épinac.

La vila es de còps trucada Épinac-las-Minas[2].

Tèxte originau de l'article francés

Autrefois Monestoy.

Le , Guillaume, maire de Monestoy, reconnaît une rente de 10 sols dijonnais pour l'anniversaire de Mademoiselle Moine de Quincey, inhumée à l'Abbaye de Saint-Martin d'Autun[3].

La commune d'Épinac est associée à l'histoire d'un des premiers chemins de fer de France, concédé en 1830 et dû à l'initiative du propriétaire des mines d’Epinac, Samuel Blum. C'est en 1829 que fut créée à cet effet la Compagnie des houillères et du chemin de fer d’Épinac.

La ville est parfois appelée Épinac-les-Mines[2].


Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2008 2014 Jeanine Thibaudin    
març de 2001 2008      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): , totala:

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 083 1 128 1 112 1 336 1 409 2 050 2 803 2 745 3 273

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
3 511 3 967 4 623 4 620 4 620 4 398 4 110 4 061 4 145

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
4 096 4 877 4 973 4 656 4 677 4 532 4 143 3 325 3 081

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
3 267
3 120
2 891
2 636
2 569
2 522
2 411
2 398
2 374
2009 2010
2 357
2 416
2 341
2 401
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Luòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véser tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Cartulaire del Abbaye de Sant-Martin de Autun, charte n° 104. Tèxt en linha.
  2. 2,0 et 2,1 Pont-de Ouche sul luòc del mestièr de torisme de la Còsta d'Aur cotedor-torisme.Cossí. Error de citacion : Etiqueta <ref> no vàlida; el nom «cotedortourismepontdouche» està definit diverses vegades amb contingut diferent.
  3. Cartulaire de l'Abbaye de Saint-Martin d'Autun, charte n° 104. Texte en ligne.