Przejdź do zawartości

Łódka (liturgia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łódka

Łódka (łac. navicula "łódka") – naczynie, w którym przechowuje się kadzidło, używane do spalania podczas okadzeń.

Nazwa naczynia pochodzi od jego kształtu, przypominającego łódkę. W okresie baroku występowała też w kształcie okrętu lub muszli. Naczynie wsparte na owalnej lub wielobocznej stopie było zamknięte wieczkiem zamocowanym na zawiasie. Do nabierania kadzidła i sypania go na rozżarzone węgle w kadzielnicy służy łyżeczka[1]. W judaizmie naczynie do przechowywania wonnych ziół nazywa się Balsaminka[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sztuka świata 2013 ↓, t. 18, s. 34.
  2. Nadolski 2006 ↓, s. 614.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]