Przejdź do zawartości

Świat (1951–1969)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Świat
Ilustracja
Częstotliwość

tygodnik

Państwo

 Polska

Adres

Warszawa

Wydawca

Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa”

Tematyka

polityczno-społeczna

Język

polski

Pierwszy numer

1951

Ostatni numer

1969

Redaktor naczelny

Stefan Arski

Liczba stron

24

Świat – popularny ogólnopolski tygodnik ilustrowany ukazujący się w latach 1951–1969, przeważnie w objętości 24 stron, wydawany przez „RSW Prasa”. Siedziba redakcji mieściła się przy ul. Nowy Świat 58 w Warszawie.

Wydawany po II wojnie światowej, częściowo nawiązywał swą formułą do swego przedwojennego poprzednika, a częściowo do amerykańskiego tygodnika „Time”. Poświęcony był tematyce społeczno-politycznej, kulturalno-naukowej i ekonomicznej. Tutaj zamieszczali swe teksty wybitni reportażyści, m.in. Marian Brandys, Kazimierz Dziewanowski, Wiesław Górnicki, Krzysztof Kąkolewski, czy Lucjan Wolanowski.

Charakterystyczne cykle (stałe i okresowe) to m.in. „Świat-Nasza Kronika” Zbigniewa Mitznera (pod ps. „Jan Szeląg”), „Felieton krakowski” Stefana Otwinowskiego, „Notatnik zapaleńca” Józefa Hena, „Niebieskie kartki” Adolfa Rudnickiego, „Tylko dla kobiet” Anny Ziółkowej i in.

Na łamach pisma ukazywały się w odcinkach najważniejsze teksty literatury polskiej (m.in. pierwodruk Na wsi wesele Marii Dąbrowskiej, Przygody Pędrka Wyrzutka Stefana Themersona, fragmenty wydanej dopiero w latach 70. na emigracji powieści Leopolda Tyrmanda Siedem dalekich rejsów, opowiadania Wilhelma Macha) i światowej (np. Stary człowiek i morze Ernesta Hemingwaya w tłum. Bronisława Zielińskiego, czy opowiadania Jaroslava Haška w tłum. Stefana Dębskiego), ponadto m.in. sonety Janusza Minkiewicza, „Dziennik podróży” Mieczysława Jastruna, fraszki Stanisława Jerzego Leca i Tadeusza Fangrata, ilustracje, rysunki i historyjki obrazkowe znanych grafików, m.in. Jerzego Flisaka, Jana Lenicy, Zbigniewa Lengrena, Szymona Kobylińskiego, Antoniego Uniechowskiego, Ignacego Witza, czy Jerzego Zaruby i in.

Istotnym elementem każdego wydania były liczne czarno-białe fotografie (wśród fotoreporterów: Konstanty Jarochowski, Jan Kosidowski, Wiesław Prażuch i Władysław Sławny).

Na fali czystek politycznych po wydarzeniach marcowych w 1968 zlikwidowany; wkrótce w jego miejscu (i w tym samym budynku) powstał inny tygodnik „Perspektywy”.

Dziennikarze – zespół redakcyjny, fotoreporterzy i autorzy pisma (wybór)

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]