Przejdź do zawartości

Ṯāʾ

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ṯāʾ
Ilustracja
Informacje podstawowe
Postać izolowana

ث

Postać początkowa

‬‎ثـ

Postać środkowa

ـثـ

Postać końcowa

ـث

Podstawowy alfabet

arabski

Wartość liczbowa

500

Pochodzenie
Oparty na grafemie

ت

Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Ṯāʾ (ث) – czwarta litera alfabetu arabskiego. Używana jest do oznaczenia dźwięku [θ], tj. spółgłoski szczelinowej międzyzębowej bezdźwięcznej[1]. Pochodzi od arabskiej litery Tā'.

W języku polskim litera Ṯāʾ jest transkrybowana za pomocą litery S[2].

W arabskim systemie liczbowym literze Ṯāʾ odpowiada liczba 500.

Postacie litery

[edytuj | edytuj kod]
Postać: izolowana końcowa środkowa początkowa
Wygląd:
ث ـث ـثـ ثـ

Kodowanie

[edytuj | edytuj kod]
Znakث
Nazwa w UnikodzieArabic Letter Theh
Kodowaniedziesiętnieszesnastkowo
Unicode1579U+062B
UTF-8216 171d8 ab
Odwołania znakowe SGMLثث

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Simon Ager: Arabic. omniglot.com. [dostęp 2019-08-17]. (ang.).
  2. Magdalena Lewicka, System arabskiej notacji i transliteracji, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, s. 25.