Przejdź do zawartości

3 Dywizja Lekka (III Rzesza)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
3 Dywizja Lekka
3. leichte Division
Ilustracja
Kolumna 3 Dywizji Lekkiej w czasie inwazji na Polskę; widoczne m.in. zrabowane godło Polski
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1938

Rozformowanie

1939

Dowódcy
Pierwszy

gen. mjr Adolf Kuntzen

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Chociebuż

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Wehrmacht

Rodzaj wojsk

wojska pancerne

Skład

patrz tekst

3 Dywizja Lekka (niem. 3. leichte Division) – niemiecka lekka dywizja pancerna z okresu II wojny światowej

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Dywizja została sformowana zgodnie z rozkazem z dnia 10 listopada 1938 roku w Chociebużu.

W trakcie kampanii wrześniowej w 1939 roku walczy w składzie XV Korpusu Armijnego 10 Armii.W dniu 3 września ścigała pododdziały 7 DP, rozwijając natarcie w rejonie WłodowiceZawiercieKarczowice. Dnia 4 września wraz z 2 Dywizją Lekką sforsowała Pilicę pod Szczekocinami. 5 września przemieszczała się drogami na Koniecpol – Włoszczowę. 6 września ześrodkowała się w rejonie Daleszyce – Wola Jachowa.

Od rana 6 września oddziały wydzielone dywizji przemieszczając się z rejonu Daleszyc drogami przez Kielce w kierunku Mniowa zaatakowały z marszu niekompletne jeszcze oddziały 3 DP Leg, a jeden z patroli dywizji zaatakował pododdział I batalionu 165 PP z 36 DP koło mostu na rzece Czarnej pod Sielpią. Zgrupowanie 3 DP, rozwinięte na odcinku Krasna – Luta – Samsonów stawiało opór do południa 6 września, kiedy to zostało zmuszone do wycofania się w kierunku na Odrowąż. Pododdziały 3 DLek, po zepchnięciu polskiego zgrupowania, wycofały się do swoich sił głównych.

7 września dywizja wzmocniona 15 pułkiem zmot. z 29 Dywizji Piechoty (zmot.), przystąpiła do oskrzydlania południowego zgrupowania Armii Prusy. Ruszyła przez DaleszyceŁagówOpatów, skąd wysłała oddział wydzielony, który osiągnął Ostrowiec Świętokrzyski. 8 września dywizja skierowała się z rejonu Opatowa i Ostrowca Świętokrzyskiego w kierunku na Sienno i Lipsko. Przed południem dowódca 3 DLek. wysłał oddział wydzielony w kierunku Iłży i Skaryszewa z zadaniem zablokowania oddziałom polskim dróg ku Wiśle. Tym samym 3 DLek. rozpoczęła walki z oddziałami polskich 3 i 12 Dywizji Piechoty (Bitwa pod Iłżą).

Po zakończeniu walk w Polsce, powróciła do Chociebuża, gdzie na podstawie rozkazu z dnia 16 października 1939 roku została przekształcona w 8 Dywizję Pancerną.

Dowódca

[edytuj | edytuj kod]
  • gen. mjr Adolf Kuntzen (1938 – 1939)

Skład

[edytuj | edytuj kod]
  • 8 pułk strzelców kawalerii (Kavallerie-Schützen-Regiment 8)
  • 9 pułk strzelców kawalerii (Kavallerie-Schützen-Regiment 9)
  • 8 pułk rozpoznawczy (Aufklärungs-Regiment 8)
  • 67 batalion pancerny (Panzer-Abteilung 67)
  • 80 pułk artylerii (Artillerie-Regiment 80)
  • 43 batalion przeciwpancerny (Panzerabwehr-Abteilung 43)
  • 59 batalion pionierów (Pionier-Bataillon 59)
  • 84 dywizyjny batalion łączności (Divisions-Nachrichten-Abteilung 84)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Wojciech Zalewski - Piotrków 1939 wyd. Bellona - Warszawa 2000
  • Jan Wróblewski - Armia Prusy wyd. MON - Warszawa 1986
  • Dariusz Jędrzejewski, Zbigniew Lalak – Niemiecka broń pancerna 1939-1945 wyd. Lampart - Warszawa 1997