Przejdź do zawartości

5 cm PaK 38

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
5 cm Pak 38
Ilustracja
Armata PaK 38
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Rodzaj

armata przeciwpancerna

Historia
Prototypy

1938

Wyprodukowano

9568

Dane taktyczno-techniczne
Kaliber

50 mm

Nabój

50×420R

Długość lufy

L/60

Prędkość pocz. pocisku

835 m/s (pocisk o masie 2,4 kg)

Długość

4750 mm

Szerokość

1830 mm

Wysokość

1100 mm

Masa

737 kg

Szybkostrzelność

13 strz./min

Obsługa

4 osoby

5 cm Pak 38 (5 cm Panzerabwehrkanone 38 – 50 mm działo przeciwpancerne wzór 38) to niemiecka armata przeciwpancerna kalibru 50 mm opracowana w 1938 i używana w okresie II wojny światowej. Przebijalność pancerza z 500 m: od 57 do 76 mm w zależności od rodzaju amunicji.

W 1937 roku wytwórnia Rheinmetall-Borsig dostarczyła pierwszy prototyp początkowo oznaczony jako 5cm TaK. Model ten miał nietypową modyfikację w postaci stabilnej platformy strzeleckiej w postaci podstawy pomiędzy kołami, która mogła być składana. W 1938 roku przedstawiony kolejny model, z hamulcem wylotowym na końcu lufy i bez opisanej wyżej podstawy[1].

Weszła do służby w wojskach niemieckich pod koniec 1940 roku. Po rozpoczęciu inwazji na ZSRR rozpoczęto produkcję amunicji Panzergranate 40 z rdzeniem z wolframu, ponieważ tylko takie pociski mogły przebijać pancerze radzieckich czołgów T-34 i KW. Po wyczerpaniu zapasów wolframu skuteczność armaty 5 cm Pak 38 jako broni przeciwpancernej dramatycznie spadła. Pomimo że później była sukcesywnie zastępowana nowszymi typami armat, to na wyposażeniu armii niemieckiej pozostała do końca wojny.

W początkowej fazie operacji Barbarossa na lawetach 5 cm Pak 38 umieszczano francuskie zdobyczne działo mle 1897, ta budowana ad hoc armata przeciwpancerna otrzymała oznaczenie 7,5 cm Pak 97/38.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Thomas Anderson: Panzerjäger. Historia niszczycieli czołgów. T. I: 1939-1942. Wydawnictwo RM, 2023, s. 67. ISBN 978-83-8151-551-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]