Aleksander z Afrodyzji

Aleksander z Afrodyzji (przełom II i III w. n.e.^[1]) – filozof z tradycji arystotelejskiej, komentator pism Arystotelesa, zajmujący katedrę filozofii w Atenach w latach 198–211.

Uchodzi za najwybitniejszego przedstawiciela odrodzenia myśli perypatetyckiej, związanego z ponownym odkryciem ezoterycznych pism Arystotelesa^[2]. Chociaż był autorem również oryginalnych prac filozoficznych (obecnie zaginionych), to uważał się przede wszystkim za interpretatora i komentatora myśli arystotelejskiej. W filozofii renesansu powstała doktryna aleksandryzmu oparta na poglądach Aleksandra z Afrodyzji^[3] .

• komentarze do ezoterycznych pism Arystotelesa

1. „Komentarz do Metafizyki Arystotelesa”
2. „Komentarz do Analityk Pierwszych Arystotelesa”
3. „Komentarz do Topik Arystotelesa”
4. „Komentarz do traktatu Arystotelesa O zmysłach”
5. „Komentarz do Meteorologiki Arystotelesa”

• traktaty teoretyczne

1. „De anima” (wyd. pol O duszy, przeł. Monika Agnieszka Komsta, wyd. Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu, Lublin 2013)
2. „Problemy”
3. „O fatum”
4. „O mieszaninie”

• Giovanni Reale: Historia filozofii starożytnej. T. 4. Lublin: Wydawnictwo KUL, 1999, s. 61–72. ISBN 88-343-2570-2.
• Władysław Tatarkiewicz: Historia filozofii. T. I: Filozofia starożytna i średniowieczna. Warszawa: PWN, 1981.

• DorotheaD. Frede DorotheaD., Alexander of Aphrodisias, [w:] Stanford Encyclopedia of Philosophy, CSLI, Stanford University, 19 stycznia 2017, ISSN 1095-5054 [dostęp 2018-01-17]  (ang.).
• Alexander of Aphrodisias (fl. c. AD 200) (ang.), Routledge Encyclopedia of Philosophy, rep.routledge.com [dostęp 2023-05-08].