Przejdź do zawartości

Andrea del Sarto (wiersz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrea del Sarto, Autoportret

Andrea del Sarto – wiersz Roberta Browninga[1] w formie monologu dramatycznego, wchodzący w skład cyklu Men and Women, wydanego w 1855. Monolog jest wypowiadany przez renesansowego włoskiego malarza Andreę del Sarto do jego żony Lukrecji[2], która decydować o wszystkim, co on robi. Utwór jest napisany wierszem białym (blank verse). Na język polski utwór przełożył Juliusz Żuławski[3].

But do not let us quarrel any more,
No, my Lucrezia; bear with me for once:
Sit down and all shall happen as you wish.
You turn your face, but does it bring your heart?
I'll work then for your friend's friend, never fear,
Treat his own subject after his own way,
Fix his own time, accept too his own price,
And shut the money into this small hand
When next it takes mine. Will it? tenderly?
Oh, I'll content him,—but to-morrow, Love!
Robert Browning, Andrea del Sarto

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Poet Robert Browning. poets.org. [dostęp 2017-02-05]. (ang.).
  2. Robert Browning: Poems Summary and Analysis of "Andrea del Sarto (Called 'The Faultless Painter')". gradesaver.com. [dostęp 2017-02-05]. (ang.).
  3. Robert Browning: Poezje wybrane.. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1969, s. 72-80, seria: Biblioteka Poetów (Seria Celofanowa).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]