Przejdź do zawartości

Andrzej Chciuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Chciuk
Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1920
Drohobycz

Data i miejsce śmierci

15 maja 1978
Melbourne

Narodowość

Polak

Dziedzina sztuki

literatura

Ważne dzieła
  • Atlantyda. Opowieść o Wielkim Księstwie Bałaku
  • Emigrancka opowieść
  • Trzysta miesięcy

Andrzej Chciuk, Andrew Soddell[1] (ur. 13 stycznia 1920 w Drohobyczu, zm. 15 maja 1978 w Melbourne) – polski pisarz, poeta i dziennikarz emigracyjny. Brat Tadeusza Chciuka-Celta.

Pisał powieści, dylogię wspomnieniową o przedwojennym Drohobyczu, opowiadania i poezje. Był także felietonistą polskiej prasy polonijnej (m.in. w latach 1955-1974 powstał cykl felietonów Szczypta soli w wydawanych w Sydney Wiadomościach Polskich i Tygodniku Polskim z Melbourne).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Marii i Michała[2]. Miał braci Antoniego, Władysława, Tadeusza, siostrę Stanisławę (po mężu SKlenarz)[2].

W 1938 ukończył Państwowe Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Drohobyczu, zdając egzamin dojrzałości[3]. Następnie podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, w 1939 kończąc pierwszy rok[2]. Był harcerzem, sportowcem, redaktorem pisma „Włóczęga”[2].

Po wybuchu II wojny światowej przedostał się przez Węgry na Zachód[2]. Wstąpił do Wojska Polskiego we Francji, służył w oddziale zwiadowców 2 Dywizji Strzelców Pieszych[2]. Brał udział w kampanii francuskiej 1940[2]. Po poddaniu się Paryża został umieszczony w obozie jenieckim w Besançon. W sierpniu 1940 zbiegł podczas przewożenia internowanych do Niemiec[2].

W 1941 podjął studia na Uniwersytecie w Tuluzie w zakresie literatury francuskiej i historii. Był uczestnikiem francuskiego ruchu oporu (brał udział w akcjach bojowych, redagował pisma podziemne[2]). Należał do Polskiej Organizacji Walki o Niepodległość oraz Forces Françaises de l’Interieur. W 1942 został aresztowany przez gestapo i więziony przez trzy miesiące w więzieniu w Tuluzie, po czym zbiegł.

W latach 1943–1944 zajmował się wydawaniem tajnych publikacji polskich YMCA we Francji. W latach 1944–1947 redagował pismo Razem, młodzi przyjaciele. W początkowym okresie wydawania gazety jego praca miała charakter konspiracyjny.

W 1944 powrócił do Paryża. W 1946 poślubił Barbarę Kulwieć. Tam też urodziły się jego dzieci: Jacques André Michael (1946) i Anne Isabelle (1950)[4].

W 1947 ukończył Szkołę Dziennikarską[2]. Po wojnie pisał dla czasopism polskich i francuskich, w radiu prowadził audycje oświatowe dla Polaków[2]. Po współpracował z wydawnictwami polskimi oraz socjalistyczną prasą we Francji, m.in. z Robotnikiem Polskim.

Pobyt w Australii (1951-1978)[5]

[edytuj | edytuj kod]

Andrzej Chciuk z żoną i dwojgiem dzieci do Australii przypłynął 13 listopada 1951. Na początku pracował m.in. w spalarni śmieci, wylewał asfalt oraz był szefem kuchni. Współpracował też z miejscową prasą, m.in. z Tygodnikiem Katolickim z Bathurst i Echem z Perth. Był też współtwórcą polskiego kabaretu Wesoła Kookaburra (1954).

W 1954 otrzymał wyróżnienie w konkursie literackim Głosu Polskiego – Gazety Polskiej z Toronto za wiersze: Lokomotywa i Poemat o Brunonie Schulzu, a w 1955 nagrodę literacką Kultury za opowiadanie Smutny uśmiech. W latach 1956–1962 był redaktorem dodatku literackiego Widnokręgi do Wiadomości Polskich. W 1958 r. zrezygnował z działalności w kabarecie (powrócił do niego w 1963). W tym samym roku rozpoczął współpracę z londyńskimi Wiadomościami. Zdobył drugie miejsce w konkursie Tazaba za opowiadanie Plus ça change, plus c’est la même chose.

W 1959 zmienił nazwisko na Soddell, ale jako literat pozostał przy nazwisku Chciuk. Pisał również pod pseudonimem „Ach”. Również w roku 1959 za poemat Tamta ziemia zdobył pierwsze miejsce w konkursie organizowanym przez Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie. Następnie odbył podróż dookoła Australii w celu zebrania materiałów do książki dotyczącej Polonii australijskiej.

W 1966 zaczął pracować jako nauczyciel języka francuskiego i historii w szkole średniej w Melbourne, a także rozpoczął studia zaoczne z języka i literatury francuskiej na Uniwersytecie w Melbourne.

W latach 1967–1972 redagował dodatek kulturalno-literacki Tygodnika Polskiego Margines. W 1969 był redaktorem broszury Saving Jews in War-Torn Poland 1939–1945, wydanej przez Tygodnik Polski. Ukazała się ona w odpowiedzi na artykuł Douglasa Wilkie w dzienniku The Sun, w którym padło zdanie, że Niemcy wkroczyły do Polski po to, aby pomóc Polakom zniszczyć Żydów. Następnie pisarz nawiązał współpracę z Polską Fundacją Kulturalną w Londynie.

6 czerwca 1970 jego książka Atlantyda. Opowieść o Wielkim Księstwie Bałaku zdobyła pierwsze miejsce w dorocznym konkursie Wiadomości. Uznano ją „najwybitniejszą książką pisarza polskiego pochodzenia wydaną na emigracji w 1969 r.” W 1971 Chciuk pojechał do Europy. Odwiedził m.in. Wielką Brytanię, Francję, Szwajcarię, Niemcy i Izrael.

W 1973 otrzymał rządową dotację Australian Council for the Art – Literature Board w wysokości 6 tys. dolarów. W 1975 Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie uznał Emigrancką opowieść za najlepszą książkę roku (nagroda im. Herminii Naglerowej).

W sierpniu 1974 zmarł redaktor i właściciel Tygodnika Polskiego Roman Gronowski. Andrzej Chciuk liczył, że go zastąpi, jednak tak się nie stało. Pisarz wystosował wówczas do Polonii australijskiej List otwarty w sprawie Tygodnika Polskiego, który wywołał dyskusje i krytykę Chciuka.

W 1977 polska firma Carinia Records z Sydney wystosowała do niego prośbę o napisanie książki o powojennej emigracji polskiej w Australii i Nowej Zelandii. Na przełomie 1977/78 r. pisarz rozpoczął kolejną podróż po Australii. Książka nie doczekała się wydania. Andrzej Chciuk zmarł nagle 15 maja 1978.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]
  • Smutny uśmiech (Paryż, 1957) – nagroda paryskiej Kultury za rok 1955.
  • Rejs do Smithton. Stary Ocean (1960)
  • Pamiętnik poetycki (1961)
  • Atlantyda. Opowieść o Wielkim Księstwie Bałaku (Londyn, 1969) – nagroda londyńskich Wiadomości
    • Атлантида: Розповідь про Велике Князівство Балаку. Місяцева земля: Друга розповідь про Велике Князівство Балаку / Переклад з польської, примітки та переднє слово Наталки Римської. – Київ: Критика (2011)
  • Towarzysze z bezpieczeństwa. Powieść daj Boże historyczna (1970)
  • Ziemia księżycowa (1972)
  • Wizyta w Izraelu (1972)
  • Emigrancka opowieść (1975)
  • Trzysta miesięcy (1983)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Żongołłowicz Bogumiła, Przygoda Andrzeja Chciuka z ,,Wiadomościami” [w:] Wiadomości i okolice. Szkice i wspomnienia (t. 2), Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 1996;
  • Chciuk znany i nieznany (wywiad Andrzeja Basińskiego z Bogumiłą Żongołłowicz), Nowy Dziennik [Nowy Jork], 6755 (1996); Polish [Perth] 112 (1996);
  • Żongołłowicz Bogumiła, Australijski okres życia i twórczości Andrzeja Chciuka (1951-1978) [w:]Losy Polaków. Materiały z III Sympozjum Biografistyki Polonijnej, Rzym 1998;
  • Żongołłowicz, Bogumiła, Antidotum na tęsknotę, Kultura, 7-8, 1998, p. 209-12
  • Bogumiła Żongołłowicz, Andrzej Chciuk. Pisarz z antypodów, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1999, ISBN 83-08-02994-9, OCLC 830276256.
  • Marian Kałuski, Literat zasługujący na uwagę, Polish Kurier [Perth] 139 (1999);
  • Wolski Jan, Aureola Andrzeja Chciuka, Fraza [Rzeszów] 3 (2000);
  • Wielka Encyklopedia PWN, Warszawa 2001, t. 5, s. 350, ISBN 83-01-13357-0 t. 1-30, ISBN 83-01-13443-7 t. 5;
  • Baterowicz Marek, Książka o Chciuku (Bogumiły Żongołłowicz), Express Wieczorny [Sydney] 16 (2004);
  • Żongołłowicz Bogumiła, Kabaret Literacko-Satyryczny „Wesoła Kookaburra”, Toruń 2004;
  • Żongołłowicz Bogumiła, Rzeczywistość czy fantazja? „Emigrancka opowieść” i „Trzysta miesięcy” Andrzeja Chciuka [w:] Epoka przemian. Wiek XX w literaturze polskiej, Rzeszów 2005;
  • Żongołłowicz Bogumiła, O pół globu od domu. Obraz Polonii australijskiej w twórczości Andrzeja Chciuka., Toruń 2007;
  • Mnich, Roman, Drohobycz, eine versunkene Atlantis: Bruno Schulz und Andrzej Chciuk, [w:] Symposien und Seminare am Wissenschaftlichen Zentrum der Polnischen Akademie der Wissenschaften in Wien ; 4 (2007), s. 43-55.
  • Łukasiak Witold, Daleko od domu, Tygodnik Polski [Melbourne] 7 (2008).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zmienił nazwisko w marcu 1959 r. „Dostawałem czeki i przekazy z nazwiskiem Chomik, Chacik, Chuik, Cheniuk i 157 innych wariantów (...) zdenerwowałem się i zrobiłem się za Soddella (...) i w tym charakterze biegam” – napisał Chciuk o powodzie zmiany nazwiska w liście do Juliusza Sakowskiego.http://pandora.nla.gov.au (dostęp: 23 kwietnia 2008)
  2. a b c d e f g h i j k Adam Tomaszewski. Andrzej Chciuk. „Biuletyn”. Nr 46, s. 81-83, Grudzień 1983. Koło Lwowian w Londynie. 
  3. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Drohobyczu za rok szkolny 1937/38. Drohobycz: 1938, s. 52, 64.
  4. bos, Najnowsza książka Bogumiły Żongołłowicz, www.melbourne.pl, 18 listopada 2007 r. (dostęp: 24 kwietnia 2008)
  5. Bogumiła Żongołłowicz, Australijski okres życia i twórczości Andrzeja Chciuka (1951-1978), http://pandora.nla.gov.au (dostęp: 23 kwietnia 2008)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]