Przejdź do zawartości

Anton Aškerc

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anton Aškerc
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1856
Globoko

Data i miejsce śmierci

10 czerwca 1912
Lublana

Zawód, zajęcie

pisarz, tłumacz, duchowny, publicysta

Narodowość

słoweńska

Anton Aškerc (ur. 9 stycznia 1856 w Globoko, zm. 10 czerwca 1912 w Lublanie) – słoweński pisarz, tłumacz, duchowny i publicysta[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu seminarium duchownego w Mariborze był proboszczem w parafiach na obszarze Styrii. Następnie popadł w spór z miejscowym biskupem, zaprzestał posługi i został archiwistą w Lublanie[1].

Był czołowym poetą słoweńskiego realizmu. Tworzył wiersze, ballady, romanse, przypowieści i satyry. Publikował także dzienniki podróżnicze. W swojej twórczości krzewił liberalizm i patriotyzm. Ze względu na kontestowanie dogmatów katolickich i odwoływanie się do wartości wczesnego chrześcijaństwa był poddawany krytyce przez prasę klerykalną. Przekładał literaturę z języków chorwackiego, czeskiego, niemieckiego i rosyjskiego. Był redaktorem czasopisma Ljubljanski zvon[1].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]

(opracowano na podstawie materiału źródłowego[1])

  • Balade in romance (1890)
  • Lirske in epske poezije (1896)
  • Nove poezije (1900)
  • Izmajlov, Red sv. Jurja, Tujka (1900)
  • Četrti zbornik poezij (1904)
  • Zlatorog (1904),
  • Mučeniki (1906)
  • Jadranski biseri (1908)
  • Akropolis in piramide (1909)
  • Pesnitve: peti zbornik (1910)
  • Poslednji Celjan (1912)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Aškerc, Anton – Hrvatska enciklopedija. enciklopedija.hr. [dostęp 2023-08-29]. (chorw.).