Przejdź do zawartości

Barnim X Młodszy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Barnim X (XII) Młodszy
Ilustracja
ilustracja herbu
książę darłowski
Okres

od 1569
do 1600

Poprzednik

wydzielone z Księstwa Szczecińskiego

Następca

Kazimierz VII

książę bukowsko-bytowski
Okres

od 1573
do 1600

Poprzednik

Barnim IX Pobożny

Następca

Kazimierz VII

książę szczeciński
Okres

od 1600
do 1603

Poprzednik

Jan Fryderyk

Następca

Kazimierz VII

Dane biograficzne
Dynastia

Gryfici

Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1549
Wolgast

Data i miejsce śmierci

1 września 1603
Szczecin

Ojciec

Filip I wołogoski

Matka

Maria saska

Żona

Anna Maria

Barnim X (XII) Młodszy, zwany Pobożnym, Dobrym, Wielkim, Rycerskim (ur. 15 lutego 1549 w Wołogoszczy, zm. 1 września 1603 w Szczecinie[1]) – w latach 1569–1600 książę na Darłowie, 1573–1600 na Bytowie i Bukowie. Książę szczeciński od 1600, syn Filipa I z dynastii Gryfitów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był szóstym dzieckiem, a zarazem piątym synem Filipa I, księcia pomorskiego, szczecińskiego i wołogoskiego oraz Marii, elektorówny saskiej. Barnim w 1568 ukończył teologię na Uniwersytecie w Wittenberdze. Tamże przebywał pod opieką marszałka Ewalda Massowa i pełnił okresowo funkcję rektora uczelni[potrzebny przypis].

W 1569 przy podziale księstwa otrzymał księstwo darłowskie. W tym samym porozumieniu zagwarantowano mu przejęcie Bukowa i Bytowa w chwili śmierci stryja, Barnima IX Pobożnego, co też nastąpiło w 1573[2].

Jeszcze w 1569 rozważano możliwość wstąpienia księcia w związek małżeński z Anną Jagiellonką[potrzebny przypis]. Jednak rokowania prowadzone na zamku drahimskim z referendarzem koronnym Stanisławem Sędziwojem Czarnkowskim nie zakończyły się sukcesem[3][4]. Sprawa rozbiła się o żądania cesji terytorialnej na rzecz książąt pomorskich. Anna miała wnieść dziedzicznie starostwa: człuchowskie, drahimskie, pilskie, puckie, tucholskie, ujskie i wałeckie do czasu całkowitej wypłaty posagu, gdyby doszło do bezpotomnej śmierci księcia[4]. Strona polska oferowała posag – 400 tys. złotych polskich, wykluczając z drugiej strony jakąkolwiek cesję terytorialną[3]. Ostatecznie Barnim zaręczył się 3 października 1581 z Anną Marią, córką Jana Jerzego, elektora brandenburskiego i Sabiny brandenburskiej na Ansbach. 8 października tegoż roku narzeczeni stanęli w Cölln koło Berlina na ślubnym kobiercu. Anna Maria przybyła na Pomorze w lutym roku następnego[4].

Pod koniec życia, w 1600 Barnim odziedziczył po zmarłym bracie Janie Fryderyku Księstwo Szczecińskie[3]. W związku z tym przekazał swoje dotychczasowe władztwo młodszemu bratu Kazimierzowi VII, a sam przeniósł się do Szczecina[potrzebny przypis]. Zmarł tamże 1 września 1603, nie pozostawiwszy potomka, i został pochowany w kościele zamkowym pod wezwaniem św. Ottona 18 października 1603. Rządy w księstwie na krótko (kilka tygodni) przejął Kazimierz VII[1].

Genealogia

[edytuj | edytuj kod]
Jerzy I pomorski
ur. 11 IV 1493
zm. na przeł. 9/10 V 1531
Amelia reńska
ur. 25 VII 1490
zm. 6 I 1525
Jan
ur. ?
zm. ?
Małgorzata (Anhalt)
ur. ?
zm. ?
         
     
  Filip I wołogoski
ur. 14/15 VII 1515
zm. 14 II 1560
Maria saska
ur. 15 XII 1516
zm. w okr. 5–7 I 1583
     
   
Barnim X (XII) Młodszy
(ur. 15 II 1549, zm. 1 IX 1603)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 457-458.
  2. E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, s. 457.
  3. a b c K. Kozłowski, J. Podralski, Gryfici. Książęta Pomorza Zachodniego, s. 55.
  4. a b c E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, s. 458.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Opracowania

[edytuj | edytuj kod]

Literatura dodatkowa (online)

[edytuj | edytuj kod]