Przejdź do zawartości

Bel-ibni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bel-ibni (akad. Bēl-ibni, tłum. „(bóg) Bel stworzył”) – król Babilonii w latach 703-700 p.n.e.

Po niepowodzeniach polityki unii personalnej między Asyrią a Babilonią trzech wcześniejszych królów asyryjskich i oporze stawianym przez Babilończyków Sennacheryb postanowił powołać na tron Babilonu lokalnego władcę. W ten sposób chciał pozyskać przychylność babilońskiej ludności.

Według podań źródłowych Bel-ibni dorastał na dworze asyryjskim jak młody szczeniak[1], co miało gwarantować jego lojalność.

Podczas jednej z kampanii przeciwko siejącym niepokój Chaldejczykom, Sennacheryb zastąpił nieudolnego namiestnika swoim synem Aszur-nadin-szumim.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Marc van de Meroop: Historia starożytnego Bliskiego Wschodu ok. 3000-323 p.n.e.. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008, s. 259. ISBN 978-83-233-2540-6.