Przejdź do zawartości

Bigamia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bigamia – pozostawanie w związku małżeńskim z osobą, która znajduje się w innym ważnym związku małżeńskim[1].

Bigamia jest przestępstwem w większości krajów świata, które uznają wyłącznie małżeństwa monogamiczne. Najczęściej ani pierwszy, ani drugi małżonek nie wiedzą o drugim małżonku partnera. Zgoda poprzedniego małżonka nie ma wpływu na zgodność z prawem drugiego małżeństwa, uważanego za nieważne[2].

W niektórych krajach z dominującym islamem bigamia jest dozwolona, m.in. w Iranie (wymagana zgoda pierwszej żony), niektórych stanach Indii, Libii, Arabii Saudyjskiej, Malediwach, w Maroku (tylko dla muzułmanów), Pakistanie, Polinezji (muzułmanie), RPA, Sudanie, Tajlandii.

W niektórych stanach USA bigamia niektórych zamkniętych grup religijnych, np. mormonów nie jest ścigana z urzędu[3].

W Polsce

[edytuj | edytuj kod]

Zawarcie małżeństwa

[edytuj | edytuj kod]
Bigamia
Ciężar gatunkowy

występek

Przepis

art. 206 k.k.

Kara

grzywny, ograniczenia wolności, pozbawienia wolności

Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych

W Polsce bigamia jest czynem zabronionym stypizowanym w art. 206 Kodeksu karnego: karalne jest zawieranie małżeństwa pomimo pozostawania w związku małżeńskim. Jeżeli druga osoba ma świadomość, że zawiera związek małżeński z osobą niebędącą stanu wolnego, to odpowiada razem z nią jako podżegacz lub pomocnik.

Problem prawny stanowić może sytuacja, kiedy dwie osoby będące małżeństwem biorą ponownie ślub ze sobą (w sytuacji, kiedy oba śluby wiążą się z zawarciem małżeństwa prawa cywilnego). Stosując dosłowne brzmienie art. 206 (i odpowiednich przepisów poprzednio obowiązującego kodeksu karnego) taki czyn stanowi bigamię, ale w kilku wypadkach przyjęto zasadę nieuznania tego za przestępstwo z powodu znikomego stopnia szkodliwości społecznej czynu.

Taki problem nie dotyczy sytuacji, kiedy osoby, które zawarły ślub za granicą, decydują się na ponowny ślub w Polsce, jeśli uznanie ich związku za małżeństwo napotyka na przeszkody.

Bigamista w Polsce

[edytuj | edytuj kod]

W kręgu kultury łacińskiej bigamia co do zasady stanowi przestępstwo. W niektórych krajach (m.in. islamskich) bigamia i poligamia jest legalna. Jeżeli osoba, która podlega systemowi prawnemu takiego państwa i zawarła małżeństwo w takim państwie, zawiera kolejne małżeństwo w Polsce, popełnia przestępstwo z art. 206 k.k. Natomiast nie stanowi przestępstwa samo pozostawanie takiej osoby w bigamicznym lub poligamicznym związku.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. bigamia – Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2020-10-31] (pol.).
  2. Unieważnienie małżeństwa z powodu bigamii [online], www.infor.pl [dostęp 2020-10-31] (ang.).
  3. Laws in the U.S. governing polygamy [online], www.religioustolerance.org [dostęp 2020-10-31] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Joanna Misztal-Konecka: Bigamia w prawie rzymskim. Katolicki Uniwersytet Lubelski, 2011. ISBN 978-83-7702-265-8.
  • David P. Barash, Judith Eve Lipton.: The Myth of Monogamy: Fidelity and Infidelity in Animals and People. 2001. ISBN 978-0805071368.
  • John Witte Jr.(inne języki): The Western Case for Monogamy Over Polygamy. Cambridge University Press, 2015. ISBN 978-1-316-18203-1.

Artykuł uwzględnia ograniczony pod względem terytorialnym stan prawny na 12 sierpnia 2006. Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawnych w Wikipedii.