Przejdź do zawartości

Bolesławice (powiat świdnicki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bolesławice
wieś
Ilustracja
Kościół św. Jadwigi
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

świdnicki

Gmina

Jaworzyna Śląska

Liczba ludności (III 2011)

416[2]

Strefa numeracyjna

74

Kod pocztowy

58-100[3]

Tablice rejestracyjne

DSW

SIMC

0852499

Położenie na mapie gminy Jaworzyna Śląska
Mapa konturowa gminy Jaworzyna Śląska, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Bolesławice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Bolesławice”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bolesławice”
Położenie na mapie powiatu świdnickiego
Mapa konturowa powiatu świdnickiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bolesławice”
Ziemia50°53′40″N 16°27′50″E/50,894444 16,463889[1]

Bolesławice (niem. Bunzelwitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Jaworzyna Śląska.

Podział administracyjny

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bolesławice, po jej zniesieniu w gromadzie Jaworzyna Śląska. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wałbrzyskiego.

Według niemieckiego językoznawcy Heinricha Adamy’ego nazwa miejscowości należy do grupy nazw patronomicznych i pochodzi od staropolskiego imienia męskiego Bolesław[4] oznaczającego bardzo sławny. W swoim dziele o nazwach miejscowości na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu Adamy wymienia jako najstarszą zanotowaną nazwę miejscowości Bunzlawicz podając jej znaczenie "Dorf des Boleslaw" czyli po polsku "Wieś Bolesława"[4]. Pierwotna polska nazwa została później przez Niemców fonetycznie zgermanizowana na Bunzelwitz tracąc swoje pierwotne znaczenie[4].

Polską nazwę Bolesławiec oraz niemiecką Bunzelwitz wymienia w 1896 roku śląski pisarz Konstanty Damrot w książce o nazewnictwie miejscowym na Śląsku[5]. Damrot w swojej książce wymienia również starszą nazwę z łacińskiego dokumentu z roku 1318 Bunzlowicz. Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 12 listopada 1946[6].

Podczas wojny siedmioletniej w 1761 król pruski Fryderyk II założył tu obóz warowny[7].

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[8]:

  • kościół filialny pw. św. Jadwigi, gotycki z 1318 r., XVI w. Zachowane detale gotyckie m.in. portal zakrystii, późnogotyckie sakramentarium z 1515.Orientowany, jednonawowy z kwadratowym w rzucie prezbiterium, murowany z kamienia łamanego[9]. Renesansowy ołtarz główny z XVII w. i obraz Matki Bożej z XVI w. ze szkoły włoskiej. Polichromie i sgrafitto z 1696, dzwon z 1678[10];
  • aleja lipowa wielorzędowa, na cmentarzu parafialny, z pierwszej połowy XIX w.

inne obiekty:

  • pałac barokowy z dachem czterospadowym
Plan obozu pod Bolesławicami, 20.08.-10.09.1761

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 7968
  2. GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 79 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b c Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 15, OCLC 456751858 (niem.).
  5. Konstanty Damrot, Die älteren Ortsnamen Schlesiens, ihre Entstehung und Bedeutung : mit einem Anhange über die schlesisch-polnischen Personennamen : Beiträge zur schlesischen Geschichte und Volkskunde, Verlag von Felix Kasprzyk, Beuthen 1896
  6. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  7. Marek Staffa: Masyw Ślęży, Równina Świdnicka, Kotlina Dzierżoniowska, Słownik geografii turystycznej Sudetów. I-BIS, 2005, s. 103. ISBN 83-85773-78-9.
  8. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 160. [dostęp 2012-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  9. Józef Pilch: Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 2005, s. 21. ISBN 83-213-4366-X.
  10. Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas: Dolny Śląsk - przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 1977 s. 189

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Rezydencje ziemi świdnickiej, zespół redakcyjny: W. Rośkowicz, S. Nowotny, R. Skowron, Świdnica 1997, s. 64.