Przejdź do zawartości

Boris Wilkicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Boris Wilkicki
Борис Вилькицкий
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Boris Andriejewicz Wilkicki

Data i miejsce urodzenia

3 kwietnia 1885
Pułkowo

Data i miejsce śmierci

6 marca 1961
Bruksela

Zawód, zajęcie

hydrograf, geodeta, podróżnik

Narodowość

rosyjska

Alma Mater

Akademia Marynarki Wojennej

Boris Andriejewicz Wilkicki (ros. Борис Андреевич Вилькицкий; ur. 3 kwietnia 1885 w Pułkowie, zm. 6 marca 1961 w Brukseli) – rosyjski hydrograf, geodeta i odkrywca.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był wnukiem Hipolita, obywatela powiatu borysowskiego i synem Andrzeja, także podróżnika i geografa. Absolwent Akademii Marynarki Wojennej w Petersburgu z 1908 roku. Brał udział w wojnie przeciw Japonii w latach 1904–1905. W okresie 1913–1915 prowadził ekspedycję arktyczną na morza Oceanu Arktycznego, która korzystała ze statków Tajmyr i Wajgacz.

W 1913 roku jego wyprawa odkryła Ziemię Północną, oraz wyspę nazwaną później jego imieniem (Wyspa Wilkickiego) i wyspę Mały Tajmyr. Pomiędzy 1914 i 1915 rokiem jego grupa, jako pierwsza, przepłynęła z Władywostoku do Archangielska, odkrywając Wyspę Nowopaszennij (obecnie Żochowa).

W 1918 roku Wilkicki został dowódcą radzieckiej ekspedycji polarnej, która jednak nie doszła do skutku. W dwa lata później wyemigrował do Wielkiej Brytanii. W 1923 i 1924 przewodził komercyjnym wyprawom na Morze Karskie, na zlecenie radzieckich przedsiębiorstw handlu zagranicznego.

Następnie pracował jako hydrograf w Kongu Belgijskim, zmarł w Brukseli w 1961 roku.

Upamiętnienia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]