Przejdź do zawartości

Brock Lesnar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brock Lesnar
Ilustracja
Pseudonim

The Beast Incarnate, The Conqueror, The Next Big Thing

Data i miejsce urodzenia

12 lipca 1977
Webster, USA

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

191 cm

Masa ciała

120 kg

Styl walki

zapasy

Klub

Minnesota Martial Arts Academy

Zwycięstwa

5

Przez nokauty

3

Przez poddania

2

Przez decyzje

1

Porażki

3

Remisy

0

Nieodbyte

1

Lesnar jako mistrz WWE (2004)

Brock Edward Lesnar (ur. 12 lipca 1977 w Webster) – amerykański zapaśnik, wrestler i zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). Jako wrestler był m.in. sześciokrotnym mistrzem World Wrestling Entertainment. Na gruncie sportowym jego największymi osiągnięciami było mistrzostwo National Collegiate Athletic Association w zapasach (2000) oraz mistrzostwo Ultimate Fighting Championship w wadze ciężkiej (2008–2010).

Po 8-letniej przerwie powrócił do WWE RAW 2 kwietnia 2012 roku, podpisał roczny kontrakt z federacją. Na WrestleMania XXX zmierzył się z powracającym Undertakerem, którego sensacyjnie pokonał i stał się pierwszym wrestlerem w historii, który pokonał go na gali WrestleMania. 17 sierpnia 2014 roku na Sumerslam pokonał w walce wieczoru Johna Cenę, zdobywając WWE World Heavyweight Championship. Pas ten stracił na Wrestlemanii 31, podczas walki z Romanem Reignsem, kiedy to Seth Rollins wykorzystał walizkę MITB i zdobył ten tytuł. W 2015 r. podpisał kolejny, 3-letni kontrakt z WWE, tym samym, kończąc karierę w MMA. Na gali Battleground 2015 wygrał z Sethem Rollinsem walkę o pas WWE WHC przez dyskwalifikację, której dokonał powracający Undertaker, atakując Lesnara, przez co ten nie wygrał mistrzostwa. Doprowadziło to do walki na gali Summerslam 2015 z której zwycięsko wyszedł The Undertaker. Ostateczny pojedynek tej dwójki odbył się na gali Hell in a Cell 2015, w Hell in a Cell Matchu. Z walki zwycięsko wyszedł The Beast, czyli Lesnar.

Brock powrócił na RAW przed galą Royal Rumble. Zniszczył tam League of Nations, a także wykonał F-5 na Romanie Reignsie. Następnie zaatakowała go Rodzina Wyattów. Wystąpił w Royal Rumble Matchu z nr 23, wyeliminował The Wyatt Family, bez Braya Wyatta oraz Jacka Swaggera. Został usunięty z ringu przez Luke'a Harpera, Ericka Rowana i Brauna Strowmana. Na Fastlane 2016 wziął udział w Triple Threat Matchu, którego stawką była walka z ówczesnym mistrzem WWE Wagi Ciężkiej. Zwycięsko z tego pojedynku wyszedł Roman Reigns. Na pierwszym Raw po Fastlane rozpoczął feud z Deanem Ambrose, który doprowadził do walki tych panów na WrestleManii XXXII. Walkę wygrał Brock, po czym zrobił sobie przerwę od WWE. Na SummerSlam 2016 zawalczył z Randym Ortonem[1] i wyszedł zwycięsko ze starcia. Ostatni pojedynek stoczył na WrestleManii 36 walcząc z Drew McIntyre'em. Z walki wyszedł jako przegrany, tracąc tym samym WWE Championship. Lesnar powrócił 20 sierpnia na gali SummerSlam, tym samym konfrontując mistrza Universal Romana Reignsa.

Pierwszą walkę w mieszanych sztukach walki stoczył 2 czerwca 2007 roku z koreańskim judoką Kim Min-Soo, którego pokonał przez poddanie wskutek ciosów pięściami w parterze. Następnie związał się z UFC. Po dwóch pojedynkach (wygranej z Heathem Herringiem i porażce z Frankiem Mirem) dostał możliwość walki o mistrzostwo wagi ciężkiej z najbardziej utytułowanym zawodnikiem UFC, Randym Couture'em. Pokonał go 15 listopada 2008 roku w drugiej rundzie przez TKO. W 2009 roku w pierwszej obronie tytułu Lesnar wygrał przez TKO w rewanżu z Frankiem Mirem.

Po rocznej przerwie spowodowanej chorobą Lesnar wrócił i stoczył drugą obronę przeciwko Shane'owi Carwinowi. Wygrał pojedynek w drugiej rundzie trójkątnym duszeniem. Tego samego roku stoczył trzecią obronę. Na skutek ciosów pięściami Lesnar przegrał walkę z Cainem Velasquezem i tym samym stracił tytuł. Po kolejnej rocznej przerwie Lesnar powrócił do rywalizacji w 2011 roku, podczas sylwestrowej gali UFC 141. Jego przeciwnikiem był Alistair Overeem, a stawką walki była pozycja pretendenta do mistrzostwa UFC. Holender zwyciężył przez TKO w 1. rundzie. Wskutek porażki Lesnar ogłosił zakończenie kariery w MMA.

Brock Lesnar powrócił do MMA podczas jubileuszowej gali UFC 200, gdzie pokonał Marka Hunta jednogłośnie na punkty[2] jednak tydzień po gali, USADA poinformowała o potencjalnym naruszeniu polityki antydopingowej przez Lesnara. Po czasie potwierdzono, że Lesnar był podczas pojedynku z Huntem na dopingu[3][4].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Zapasy

[edytuj | edytuj kod]
  • Big Ten Conference
    • Big Ten Conference – mistrzostwo (1999, 2000)
    • Big Ten Conference sklasyfikowało go na 1. miejscu w wadze ciężkiej (2000)
  • National Collegiate Athletic Association
    • NCAA Division I – 2. miejsce (1999)
    • NCAA Division I – mistrzostwo (2000)
  • North Dakota State University – Bison tournament
    • Heavyweight Championship (1997–1999)
  • National Junior College Athletic Association
    • NJCAA All-American (1997, 1998)
    • Junior College National Championship (1998)
Brock Lesnar wykonujący akcję German Suplex na Sethie Rollinsie

Mieszane sztuki walki

[edytuj | edytuj kod]

Wrestling

[edytuj | edytuj kod]

Lista walk w MMA

[edytuj | edytuj kod]
Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
No contest 5-3 (1) Nowa Zelandia Mark Hunt No contest (zmiana werdyktu) 3 5:00 UFC 200 09.07.2016 Stany Zjednoczone Las Vegas Początkowo zwycięstwo Lesnara przez decyzję. Po wykryciu dopingu u niego, walkę uznano za nierozstrzygniętą
Przegrana 5-3 Holandia Alistair Overeem TKO (kopniecie w korpus i ciosy pięściami) 1 2:26 UFC 141 30.12.2011 Stany Zjednoczone Las Vegas
Przegrana 5-2 Stany Zjednoczone Cain Velasquez TKO (ciosy pięściami) 1 4:12 UFC 121 23.10.2010 Stany Zjednoczone Anaheim Stracił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej
Wygrana 5-1 Stany Zjednoczone Shane Carwin Poddanie (duszenie trójkątne rękami) 2 2:19 UFC 116 04.07.2010 Stany Zjednoczone Las Vegas Obronił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej, poddanie wieczoru
Wygrana 4-1 Stany Zjednoczone Frank Mir TKO (ciosy pięściami) 2 1:48 UFC 100 11.07.2009 Stany Zjednoczone Las Vegas Obronił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej
Wygrana 3-1 Stany Zjednoczone Randy Couture TKO (ciosy pięściami) 2 3:07 UFC 91 15.11.2008 Stany Zjednoczone Las Vegas Zdobył mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej
Wygrana 2-1 Stany Zjednoczone Heath Herring Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 87 09.08.2008 Stany Zjednoczone Minneapolis
Przegrana 1-1 Stany Zjednoczone Frank Mir Poddanie (dźwignia prosta na kolano) 1 1:30 UFC 81 02.02.2008 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 1-0 Korea Południowa Kim Min-soo TKO (poddanie po uderzeniach) 1 1:09 Dynamite!! USA 02.06.2007 Stany Zjednoczone Los Angeles Debiut w MMA

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]