Przejdź do zawartości

Christian Hohenlohe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Christian Hohenlohe
Ilustracja
Christian Hohenlohe
generał
Data i miejsce urodzenia

21 marca 1848
Öhringen

Data i miejsce śmierci

14 maja 1926
Somogyszob

Przebieg służby
Główne wojny i bitwy

Wojna francusko-pruska

Christian Hohenlohe właściwie Christian Kraft, Fürst zu Hohenlohe-Öhringen, Herzog von Ujest (ur. 21 marca 1848 w Öhringen, zm. 14 maja 1926 w Somogyszob w komitacie Somogy) – niemiecki książę z rodu Hohenlohe.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Hugona zu Hohenlohe-Öhringen i Pauliny von Fürstenberg, potomek ks. Fryderyka Ludwika Hohenlohe. Książę, generał, polityk, właściciel dóbr ziemskich na Dolnym i Górnym Śląsku, a także na Węgrzech, w tym w Tatrach. Przemysłowiec górnośląski. Żonaty z Otylią, księżną Lubraniec-Dąmbski, z domu Brauns.

Za pośrednictwem Henryka Kolischera prawdopodobnie brał udział w licytacji dóbr zakopiańskich. Uczestnik sporu przed sądem polubownym w Grazu pomiędzy nim a hrabią Władysławem Zamoyskim o Morskie Oko, który przegrał.

Ukończył Akademię Rycerską w Legnicy i prawo na Uniwersytecie w Bonn. Stopień generalski uzyskał podczas wojny francusko-pruskiej w latach 1870–1871. W 1899 r. wybudował kopalnię węgla kamiennego na Brynowie (dziś w granicach Katowic) – Oheimgrube. W 1905 r. sprzedał swoje zakłady przemysłowe za 44 mln marek i roczną rentę w wysokości 4 mln marek spółce akcyjnej Hohenlohe Werke AG z siedzibą na Wełnowcu.

Znany był z wystawnego trybu życia. Gośćmi w jego rodowej siedzibie w Sławięcicach byli cesarze Wilhelm II i Mikołaj II. Po I wojnie, aby uniknąć wpłacenia specjalnego podatku, przekazał 15% akcji Hohenlohe Werke A.G. polsko-francuskiej spółce Skarboferm.

Zmarł bezdzietnie, majątek po nim odziedziczył młodszy brat Hans von Hohenlohe.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Hof- und Staatshandbuch des Königreichs Württemberg 1901 s. 76
  2. Hof- und Staatshandbuch des Königreichs Württemberg 1907. s. 31

Literatura

[edytuj | edytuj kod]
  • Volker Stalmann, Christian Kraft zu Hohenlohe-Öhringen (1848–1926). „Leben wie Lukull.“ In: Alma Hannig, Martina Winkelhofer-Thyri (Hrsg.): Die Familie Hohenlohe. Eine europäische Dynastie im 19. und 20. Jahrhundert. Verlag Böhlau, Köln 2013, ISBN 978-3-41222201-7, s. 357–373.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]