Przejdź do zawartości

Dana Rohrabacher

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dana Rohrabacher
Ilustracja
Dana Rohrabacher (2015)
Data i miejsce urodzenia

21 czerwca 1947
Coronado, San Diego County, Kalifornia[1]

Członek Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych z Kalifornii (z 42. okręgu)
Okres

od 3 stycznia 1989
do 3 stycznia 1993

Przynależność polityczna

Partia Republikańska

Poprzednik

Dan Lungren

Następca

George Brown

Członek Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych z Kalifornii (z 45. okręgu)
Okres

od 3 stycznia 1993
do 3 stycznia 2003

Przynależność polityczna

Partia Republikańska

Poprzednik

Duncan L. Hunter

Następca

Mary Bono

Członek Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych z Kalifornii (z 46. okręgu)
Okres

od 3 stycznia 2003
do 3 stycznia 2013

Przynależność polityczna

Partia Republikańska

Poprzednik

Loretta Sanchez

Następca

Loretta Sanchez

Członek Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych z Kalifornii (z 48. okręgu)
Okres

od 3 stycznia 2013
do 3 stycznia 2019

Przynależność polityczna

Partia Republikańska

Poprzednik

John Campbell

Następca

Harley Rouda

Dana Rohrabacher (ur. 21 czerwca 1947 w Coronado) – amerykański polityk Partii Republikańskiej, przedstawiciel stanu Kalifornia do Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych od 1989 do 2019.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodzony 21 czerwca 1947 r. w Coronado w Kalifornii. Ukończył Palos Verdes High School w 1965 r., następnie dwa lata uczęszczał do Los Angeles Harbor College. Z wykształcenia dziennikarz, licencjat ukończył na California State University w Long Beach w 1969 r., a studia magisterskie na University of Southern California w Los Angeles w 1971 roku[1].

U Ronalda Reagana był asystentem sekretarza prasowego w jego kampaniach w 1976 i 1980 r., a w jego administracji od 1981 do 1988 r. pisał przemówienia i był specjalnym asystentem prezydenta[1], m.in. współtworzył doktrynę osłabiania radzieckich wpływów za pomocą wspierania antykomunistycznych partyzantek[2]. Od 3 stycznia 1989 do 3 stycznia 1993 reprezentując 42. okręg wyborczy, następnie do 3 stycznia 2003 reprezentując 45. okręg, następnie 46. okręg, a od 3 stycznia 2013 do 3 stycznia 2019 reprezentując 48.okręg wyborczy zasiadał jako Republikanin w Izbie Reprezentantów Stanów Zjednoczonych[1].

Po zakończeniu zimnej wojny stał się głównym orędownikiem porozumienia z Rosją i jej przywódcą Władimirem Putinem, sprzeciwiał się rozszerzeniu NATO, usiłował blokować uchwalenie wobec Rosji sankcji za zabicie prawnika Siergieja Magnitskiego, bronił rosyjskiej inwazji na Osetię Południową, popierał inkorporację Krymu przez Rosję i sprzeciwiał się gwarancjom finansowym dla rządu Ukrainy. Jest znany z bliskich kontaktów z rosyjskimi politykami, biznesmenami i lobbystami, m.in. Dmitrijem Rogozinem[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Profil na stronach Kongresu. Kongres Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2018-11-13]. (ang.).
  2. a b Robert Stefanicki: Największy stronnik Putina w Kongresie USA po 15 kadencjach utracił mandat. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. Agora SA, 2018-11-12. [dostęp 2018-11-13]. (pol.).