Przejdź do zawartości

Dejdamia (córka Ajakidesa)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dejdamia
królowa Macedonii
Jako żona

Demetriusza I

Dane biograficzne
Dynastia

Ajakidzi

Data śmierci

300 p.n.e.

Ojciec

Ajakides z Epiru

Matka

Ftia II

Mąż

Demetriusz I Poliorketes

Dzieci

Aleksander

Dejdamia lub Dejdameja (gr: Δηϊδάμεια, Dēϊdámeia) (zm. 300 p.n.e.) – królowa Macedonii, córka króla Epiru Ajakidesa i królowej Ftii II, siostra sławnego Pyrrusa.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Dejdamia, jako młoda dziewczyna, została zaręczona przez jej ojca z Aleksandrem, synem Aleksandra Macedońskiego i Roksany. Towarzyszyła ona księciu, Olimpias i Tessalonice w drodze do miasta Pydny w Macedo¬nii, gdzie była tam oblegana razem z nimi przez Kassandra. Po śmierci Aleksandra i Roksany, poślubiła Demetriusza, syna Antygona I Jednookiego, gdy doszła do odpowiedniego wieku. Była ona jego trzecią żoną. Pyrrus, brat Dejdamii, z tego powodu znalazł się w obozie szwagra. Kiedy Demetriusz przeszedł do Azji, by wesprzeć ojca przeciw sprzymierzonym królom, zostawił Dejdamię w Atenach. Gdy doszło do przegranej bitwy pod Ipsos, Pyrrus nie opuścił go czuwając nad powierzonymi sobie greckimi miastami. Ateńczycy, dowiadując o klęsce, odesłali Dejdamię do Megary, traktując ją z królewskimi honorami. Ona wkrótce potem poszła do Cylicji by dołączyć do męża, który właśnie wydawał swą Stratonikę, córkę z pierwszego małżeństwa, za mąż za Seleukosa I Nikatora. Dejdamia długo tam nie przebywała, bowiem niebawem zachorowała i zmarła r. 300 p.n.e. Miała z mężem jedyne dziecko, syna Aleksandra, który miał spędzić życie w Egipcie, prawdopodobnie w honorowej niewoli.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Marek Junianus Justynus, Zarys dziejów powszechnych starożytności na podstawie Pompejusza Trogusa (z dodaniem prologów), (XIV 6), przekł., wstęp i kom. I. Lewandowski, Pax, Warszawa 1988, s. 115, ISBN 83-211-0871-7.
  • Plutarch, Pyrrus, 4, [w:] Plutarch z Cheronei, Żywoty sławnych mężów (z Żywotów równoległych), przeł. i opr. M. Brożek, wyd. V zm., Ossolineum, Wrocław 1977, s. 248.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]