Przejdź do zawartości

Dionisio Laurerio

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dionisio Laurerio
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

1497
Benewent

Data i miejsce śmierci

17 września 1542
Rzym

Biskup Urbino
Okres sprawowania

1540–1542

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

serwici

Kreacja kardynalska

19 grudnia 1539
Paweł III

Kościół tytularny

S. Marcello

Dionisio Laurerio OSM (ur. w 1497 w Benewencie, zm. 17 września 1542 w Rzymie) – włoski kardynał.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1497 roku w Benewencie i w młodości wstąpił do zakonu serwitów[1]. Studiował na terenie swojego klasztoru i w 1521 roku uzyskał doktorat[1]. Po przyjęciu święceń kapłańskich, wykładał filozofię, matematykę i teologię na uniwersytetach w Perugii, Bolonii i Rzymie[1]. W latach 30. XVI wieku przebywał w Anglii na dworze Henryka VIII, gdzie poznał kardynałów Alessandra Farnese, Jacopa Sadoleto, Reginalda Pole’a i poetę Jacopa Sannazaro[1]. 27 kwietnia 1535 roku został wybrany przełożonym generalnym swojego zakonu i pełnił tę funkcję do czasu rezygnacji w maju 1542 roku[2]. W 1536 roku papież mianował go nuncjuszem przed królem Szkocji Jakubem V, z uprawnieniami legata a latere, do przeprowadzania reform zgromadzeń zakonnych, szkół, uniwersytetów, kościołów diecezjalnych i duchowieństwa, by zapobiec powtórce schizmy angielskiej[1]. Na początku 1537 roku spotkał Jakuba V w Paryżu, usiłując go przekonać do swoich racji, jednak bez większych sukcesów[1]. Ostatecznie nie pojechał do Szkocji i jeszcze w tym samym roku powrócił do Włoch[1]. 19 grudnia 1539 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Marcello[2]. 13 lutego 1540 roku został wybrany biskupem Urbino[2]. Rozpoczął tam proces kanonizacyjny Hieronima Ranuzziego[1]. W sierpniu 1540 roku został powołany, wraz z kardynałami Gasparo Contarinim i Giovannim Pietro Carafą do przeprowadzenia reformy Penitencjarii Apostolskiej[1]. Na konsystorzu w maju 1541 roku ostro zarzucił kardynałowi Contariniemu jego zamiar osiągnięcia kompromisu z protestantami, pokazując swoją nieustępliwość wobec ortodoksji[1]. Rok później został powołany na inkwizytora rzymskiego[1]. Zmarł 17 września 1542 roku w Rzymie[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k Dionisio Laurerio. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-08-26]. (ang.).
  2. a b c d Dionisio Laurerio. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-08-26]. (ang.).