Przejdź do zawartości

Dub Taylor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dub Taylor
ilustracja
Imię i nazwisko

Walter Clarence Taylor II

Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1907
Richmond

Data i miejsce śmierci

3 października 1994
Los Angeles

Zawód

aktor

Współmałżonek

Florence Gertrude Heffernan
(1930–1987; jej śmierć)

Lata aktywności

1938–1994

Walter Clarence Taylor, Jr., znany jako Dub Taylor (ur. 26 lutego 1907 w Richmond, zm. 3 października 1994 w Los Angeles) – amerykański aktor charakterystyczny. Ojciec aktora Bucka Taylora.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Richmond w Wirginii jako jedno z pięciorga dzieci Minnie E. McNaughton Taylor i Waltera Clarence’a Taylora Seniora[1]. Miał dwie starsze siostry, Minnie Margaret i Maud, młodszego brata George’a i młodszą siostrę Ednę Fay[1]. Rodzina przeniosła się do Augusty w stanie Georgia około 1912, kiedy Walter miał pięć lat, i mieszkał tam do 13. roku życia. Matka Taylora pochodziła z Pensylwanii; a jego ojciec, który pracował wówczas w Auguście jako pośrednik w handlu bawełną, pochodził z Karoliny Północnej.

Zanim został aktorem filmowym, Taylor grał na harmonijce ustnej i ksylofonie w wodewilu[2]. Wykorzystał swoje zdolności, debiutując w roli szaleńca Eda Carmichaela w komedii Franka Capry Cieszmy się życiem (1938)[3]. Następnie pojawił się w małej roli w komedii muzycznej Marka Sandricha Zakochana pani (1938) i rozpoczął długą karierę jako komiczny pomocnik kowbojskich bohaterów Hollywood. W latach 50. stał się częścią telewizyjnego programu Roy Rogers Show. Mniej więcej w tym czasie zaczął się rozwijać i pojawiać w różnych gatunkach filmowych, od komedii wojennej Mervyna LeRoya Oferma w armii (No Time for Sergeants, 1958) opartej na sztuce Iry Levina jako członek komisji poborowej McKinney po dramat kryminalny noir André de Totha Crime Wave (1954) jako Gus Snider. Występował też w sitcomach, takich jak CBS The Andy Griffith Show (1963) i NBC Please Don’t Eat the Daisies (1965) jako Ed Hewley. Jedną z jego najbardziej pamiętnych ról w filmie fabularnym była postać Ivana Mossa, który pokonał bandytów w dramacie biograficznym Arthura Penna Bonnie i Clyde (1967)[4]. Od końca lat sześćdziesiątych do dziewięćdziesiątych Taylor powrócił do westernów klasy B. W komedii przygodowej Roberta Zemeckisa Powrót do przyszłości III (1990) pojawił się jako stary kowboj z saloonu w 1885 roku.

21 kwietnia 1931 zawarł związek małżeński z Florence Gertrude Heffernan, która zmarła 10 października 1987. Mieli syna Waltera Clarence’a Taylora III, także aktora. Zmarł 3 października 1994 w Los Angeles na niewydolność serca w wieku 87 lat, został poddany kremacji[5].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Seriale

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Dub Taylor (1907–1994). Find a Grave. [dostęp 2024-04-23]. (ang.).
  2. Myrna Oliver: Dub Taylor; Character Actor. „Los Angeles Times”, 1994-10-05. [dostęp 2024-04-23]. (ang.).
  3. Dub Taylor Biography. AllMovie. [dostęp 2024-04-23]. (ang.).
  4. Dub Taylor. Rotten Tomatoes. [dostęp 2024-04-23]. (ang.).
  5. Actor Dub Taylor Dies at 87. The Oklahoman, 1994-10-06. [dostęp 2024-04-23]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]