Dyskusja:Restoracjonizm

Według oficjalnie przyjętej definicji, chrześcijanami można nazwać jedynie te wyznania, które nie negują 2 fundamentalnych dla chrześcijaństwa prawd - Wiara w Trójce Święta: Bóg Ojciec, Syn Boży, Duch Święty oraz wiara w to, ze Jezus Chrystus jest Synem Bożym, a więc i Bogiem i człowiekiem (2 natury). Stąd nie można nazwać chrześcijanami Świadków Jehowy ani Badaczy Pisma Świętego, ani np. tych Mariawitów, którzy odrzucają Trójce Świętą. Nawet jeśli praktyki inicjacyjne obejmują zanurzenie w wodzie (chrzest). Pozdrawiam

Zgłosił: Michał Miedziński 83.31.99.130 (dyskusja) 00:06, 20 gru 2008 (CET)

• To że Światowa Rada Kościołów uznała za chrześcijan tylko tych, którzy wierzą w Trójcę Świętą wcale nie oznacza, że takie postawienie sprawy jest słuszne. Pod tym względem chrześcijanami nie mogą być nie tylko Świadkowie Jehowy, ale także Mormoni, część adwentystów, a nawet część zielonoświątkowców. Dodatkowo wydaje się, że należałoby również wykluczyć chrześcijan z I wieku, którzy raczej nie mieli sprecyzowanego zdania na temat "technicznej" natury Bóstwa. Adik86 (dyskusja) 10:26, 26 lip 2009 (CEST)[odpowiedz]

1. Chrześcijanin to wyznawca Jezusa jako Boga - Dz 11,26: "W Antiochii po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami." 2. Nie jest istotne czy mieli sformułowany taki dogmat, lecz czy wyznawali wiarę w Trójcę. Wg Dziejów Apostolskich i listów św. Pawła Bóg działa w Trzech Osobach. Oczywiście czytać należy w powiązaniu z Ewangelią.

• 1. Chrześcijanin to wyznawca Jezusa jako Chrystusa (czyli Mesjasza, Zbawiciela) oraz jako Syna Boga żywego – Mt 16,16 (a także oczywiście wyznawca Jego śmierci i zmartwychwstania), a w to wierzą również wszystkie nietrynitarne odłamy. 2. Cóż, wg mnie z Pisma nie da się wywnioskować, że I-wieczni wierzyli w Boga trój-osobowego – wystarczy przeczytać choćby kilka początkowych wersetów zawierających pozdrowienie wiernych w każdym w zasadzie liście apostolskim, aby to dostrzec. Z całokształtu Nowego Testamentu raczej można wywnioskować, że wierzyli w Ojca (czyli po prostu Boga, Boga żywego z Mat 16,16, prawdziwego Boga z Jan 17,3), Syna (czyli Chrystusa, Syna Bożego, a więc z racji boskiego synostwa będącego również Bogiem substancjalnie[nie lubię tego słowa] i równego samemu Bogu) i Ducha Świętego (czyli Ducha Bożego i zarazem Chrystusowego, jednak o nie do końca zdefiniowanej naturze). Nikt nie pisał natomiast, że wszystkie 3 Osoby razem stanowią jednego nierozłącznego Boga, jedną Istotę Boską. Adik86 (dyskusja) 21:26, 10 sty 2011 (CET)[odpowiedz]

Artykuł przetworzony, i z pomocą 7puritana (dzięki :) ) jakoś się trzyma :) . Pojawiły się jednak w moim umyśle nowe uwagi na ten temat:

• W naszym języku chyba nie ma żadnej literatury na ten temat, u nas chyba jeszcze nikt nie zajął się na poważnie tym zjawiskiem (stąd brak jakichkolwiek źródeł od napisania pierwszej edycji do teraz). Jest natomiast troszkę literatury po angielsku, zastanawiam się, czy po nią sięgnąć. Boję się jednak, że może być w nich bardzo zróżnicowana terminologia. Trzeba byłoby to wszystko jakoś ogarnąć, a łatwe to być nie musi.
• Z tego, co się można zorientować po przeczytaniu artykułu i dyskusji na angielskiej Wiki (teraz to jest en:Christian primitivism), sam termin "restoracjonizm" ma zbyt dużo znaczeń i nie ma żadnego konsensusu, jak go używać. A używa się go w przynajmniej kilku kontekstach, których listę można znaleźć tu: en:Restorationism, nie licząc tych, które są wymienione w polskim artykule. Trzeba byłoby jakoś wspomnieć o wszystkich innych znaczeniach tego wyrazu. A może lepiej używać terminu "prymitywizm chrześcijański"?
• Jeśli termin miałby dotyczyć jedynie XIX wieku, to dobrze byłoby uwypuklić, że sprawa dotyczy głównie 3 wielkich ruchów: Stone'a-Campbella pod wspólną nazwą "Restoration Movement" (dziś np. te Kościoły Chrystusowe), Josepha Smitha świętych w dniach ostatnich, oraz Williama Millera adwentystów (od których pochodzą też jako osobna nowa gałąź Badacze i Świadkowie). Bardziej ograniczone w swym działaniu były natomiast ruchy braci plymuckich i chrystadelfian (i powstały raczej na Wyspach Brytyjskich, a nie w Stanach). Mam też jednak wątpliwości co do nazarejczyków.
• Trzeba też bardzo jasno i wyraźnie uwypuklić, że restoracjonizm (ogólny i XIX wieczny) nie jest ruchem w takim samym znaczeniu, jak protestantyzm. Protestantyzm ma jedno źródło, Lutra, i wszyscy protestanci wywodzą się z jednego pnia. Restoracjonizm (o ile nie mówimy tu w kontekście samego poglądu) to natomiast liczne ruchy, które bardzo często nie mają ze sobą nic wspólnego – co najwyżej wszystkie może łączyć wiara w istniejącą "wielką apostazję" i potrzebę odnowienia wiary. Ruchy te stanowią (chcąc nie chcąc) kontynuację protestantyzmu. Nie da się protestantyzmu i restoracjonizmu traktować tak samo.

Najważniejsza jest więc kwestia uporządkowania całej terminologii. Spróbuję niedługo coś zrobić w tym zakresie. Bardzo też polecam zajrzeć na angielską dyskusję. Adik86 (dyskusja) 18:16, 26 lut 2011 (CET)[odpowiedz]

Ewidentny problem ze źródłami w artykule. 10 na 10 to publikacje Świadków Jehowy. Zaś restoracjonizm to znacznie szersze zjawisko... Mendel (dyskusja) 19:23, 27 lut 2015 (CET)[odpowiedz]

• Faktycznie. Jednak szablon o tym problemie jest w artykule od blisko 5 lat. Widać tylko źródła o poglądach Świadków Jehowy są dość powszechnie dostępne i łatwe do przeszukiwania – m.in. dzięki umieszczeniu ich literatury w Internecie. Bardzo pożądane jest uzupełnienie (i weryfikacja!) źródeł innych wyznań zaliczanych tutaj. Osobiście zbieram materiały o ŚJ publikowane przez poważnych badaczy tego wyznania, by nie były w artykułach wyłącznie źródła konfesyjne. --Wiklol ^(Re:) 19:37, 27 lut 2015 (CET)[odpowiedz]