Przejdź do zawartości

Edward Lechowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Lechowicz
Ilustracja
1921
Data urodzenia

7 października 1858

Data śmierci

7 października 1938

Zawód, zajęcie

prawnik

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP)
Delegaci Polski na rokowania pokojowe w Rydze 1921. Od lewej: Edward Lechowicz, Leon Wasilewski, Jan Dąbski, Henryk Strasburger, Stanisław Kauzik

Edward Lechowicz (ur. 7 października 1858, zm. 7 października 1938[1]) – polski prawnik, urzędnik w II RP.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia prawnicze. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został urzędnikiem w służbie państwowej. Objął funkcję prawnika w Prezydium Rady Ministrów. W tej funkcji brał udział w rokowaniach polsko-sowieckich po wojnie polsko-bolszewickiej, a 18 marca 1921 był jednym z przedstawicieli RP, którzy podpisali traktat ryski[2][3]. Pełnił funkcję dyrektora departamentu[4] legislatywnego oraz Prezesa Najwyższej Komisji Dyscyplinarnej w Prezydium Rady Ministrów.

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 23-6-24,25)[1].

Grób Kazimierza Żwana i Edwarda Lechowicza na cmentarzu Powązkowskim

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Cmentarz Stare Powązki: WOLAŃSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].
  2. Dz. U. z 1921 r. nr 49, poz. 300 Traktat pokoju między Polską a Rosją i Ukrainą podpisany w Rydze dnia 18 marca 1921 roku.
  3. Henryk Bartoszewicz: W 90. rocznicę podpisania polsko-rosyjskiego traktatu pokojowego. Granica ryska. muzeumsg.pl. [dostęp 2015-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-29)].
  4. Przegląd polityczny. „Słowo Polskie”, s. 2, Nr 175 z 6 sierpnia 1922. 
  5. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 629 „za wybitne zasługi na polu pracy ustawodawczej oraz przy organizacji Najwyższej Komisji Dyscyplinarnej”.
  6. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 18.
  7. M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297 „za zasługi na polu sądownictwa dyscyplinarnego”.