Przejdź do zawartości

Ernle Chatfield

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ernle Chatfield
Ilustracja
Admiral of the Fleet Admiral of the Fleet
Data i miejsce urodzenia

27 września 1873
Southsea

Data i miejsce śmierci

15 listopada 1967
Farnham Common

Przebieg służby
Lata służby

1886–1938

Siły zbrojne

 Royal Navy

Jednostki

Flota Atlantycka
Flota Śródziemnomorska

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Komandor Orderu Królewskiego Wiktoriańskiego (CVO)

Alfred Ernle Montacute Chatfield, 1. baron Chatfield GCB, KCMG, CVO (ur. 27 września 1873 w Southsea, zm. 15 listopada 1967 w Farnham Common) − brytyjski wojskowy i polityk, admirał Royal Navy, minister w rządach Neville’a Chamberlaina.

Był jedynym synem admirała Alfreda Johna Chatfielda. W 1886 roku wstąpił do Royal Navy. Podczas I wojny światowej dowodził krążownikiem liniowym HMS „Lion”. Brał udział w bitwach pod Helgolandem, na Dogger Bank oraz bitwie jutlandzkiej. W latach 1925−1928 był trzecim lordem morskim Admiralicji oraz kontrolerem marynarki. W latach 1929−1930 dowodził Flotą Atlantycką, a w latach 1930−1932 Flotą Śródziemnomorską. W 1930 roku został admirałem, a w 1933 admirałem floty. W latach 1933−1938 był pierwszym lordem morskim. W 1937 roku otrzymał parowski tytuł 1. barona Chatfield.

W 1939 roku lord Chatfield został ministrem koordynacji obrony w gabinecie Chamberlaina. Był również przewodniczącym Komitetu Obrony Indii. Na tym stanowisku odpowiadał za uzbrojenie, modernizację i rozbudowę Brytyjskiej Armii Indyjskiej. Opowiadał się również za przestawieniem brytyjskiej gospodarki na produkcję wojenną, jednak takim pomysłom sprzeciwił się przewodniczący Zarządu Handlu Oliver Stanley.

Chatfield pozostał ministrem po wybuchu II wojny światowej, ale nie odegrał już większej roli. W kwietniu 1940 roku zrezygnował ze stanowiska, które zostało zlikwidowane. Zmarł w 1967 roku. Tytuł barona odziedziczył po nim jego najstarszy syn Ernle David Lewis.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Alastair Wilson, Joseph F. Callo: Who's Who in Naval History: From 1550 to the present. Abingdon: Routledge, 2004. ISBN 0-415-30828-3

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]