Przejdź do zawartości

Eufrozyna opolska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eufrozyna opolska
księżna kujawska i pomorska
Dane biograficzne
Dynastia

Piastowie

Data urodzenia

między 1228 a 1230

Data śmierci

4 listopada zap. 1292

Miejsce spoczynku

zap. kościół dominikanów w Brześciu Kujawskim

Ojciec

Kazimierz I opolski

Matka

Wiola

Mąż

Kazimierz I kujawski

Dzieci

Władysław I Łokietek
Kazimierz II łęczycki
Siemowit dobrzyński
Eufemia kujawska

Mąż

Mściwoj II

Eufrozyna opolska (ur. między 1228 a 1230, zm. 4 listopada zap. 1292) – księżna kujawska, a następnie pomorska z dynastii Piastów, córka księcia opolsko-raciborskiego Kazimierza I i Wioli.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Między 1257 a 1259[1] wyszła za mąż za księcia kujawskiego Kazimierza I. Eufrozyna urodziła czworo dzieci:

Według opisu Kroniki wielkopolskiej w 1261, chcąc zapewnić następstwo w księstwie swoim synom, próbowała otruć pasierbów, synów Kazimierza z poprzedniego małżeństwa: Leszka Czarnego i Ziemomysła, co stało się przyczyną ich buntu[2]. Po śmierci męża, zmarłego 14 grudnia 1267 Eufrozyna objęła rządy regencyjne w dzielnicach, które przypadły w spadku jej nieletnim synom.

Prawdopodobnie pod koniec września lub krótko po 20 października 1275[3], być może w Świeciu[3], Eufrozyna wyszła ponownie za mąż za księcia gdańskiego Mściwoja II. Drugie małżeństwo Eufrozyny było bezpotomne. Najprawdopodobniej z powodu złych stosunków małżeńskich Mściwoj zaczął zdradzać Eufrozynę. Istnieje teza, jakoby jedną z kochanek Mściwoja była jego kuzynka Gertruda Samborówna[4]. Następną nałożnicą Mściwoja została Sulisława, mniszka z klasztoru premonstratensek w Słupsku. Przed 13 maja 1288 doszło do rozwodu Mściwoja i Eufrozyny[5].

Po rozwodzie z mężem Eufrozyna zamieszkała u synów na Kujawach. Zmarła 4 listopada, najprawdopodobniej w 1292 i została pochowana w Brześciu Kujawskim, zapewne w kościele dominikanów[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. K. Jasiński, Rodowód Piastów małopolskich i kujawskich, Poznań – Wrocław 2001, s. 63.
  2. O. Balzer, Genealogia Piastów, Kraków 2005, s. 522.
  3. a b E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin 2005, s. 269.
  4. Hipotezę tę wysunął Błażej Śliwiński (zob. E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin 2005, s. 270).
  5. E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin 2005, s. 270.
  6. K. Jasiński, Rodowód Piastów małopolskich i kujawskich, Poznań – Wrocław 2001, s. 64.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]