Przejdź do zawartości

Ewa Paczoska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ewa Paczoska
(Ewa Gaworska)
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1952
Warszawa

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność:
historia literatury polskiej, literatura pozytywizmu i Młodej Polski
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1983 – literaturoznawstwo
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

24 marca 1997 – literaturoznawstwo
Uniwersytet Warszawski

Profesura

8 czerwca 2006

Wykładowczyni
Jednostka

Wydziału Polonistyki UW

Stanowisko

Dyrektorka Instytutu Literatury Polskiej

Okres zatrudn.

od 1974

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Ewa Paczoska z d. Gaworska (ur. 2 stycznia 1952 w Warszawie) – profesor historii literatury polskiej, poetka i piosenkarka. Pracuje na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Córka Henryka Gaworskiego i Natalii z d. Traczyk, księgarki. Uczęszczała do XLIX Liceum Ogólnokształcącego im. Z. Modzelewskiego w Warszawie. Po zdaniu matury w 1969 podjęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim[1].

Po uzyskaniu w 1974 magisterium podjęła pracę na Wydziale Polonistyki UW w Zespole do badań nad życiem literackim Warszawy 1865-1895, którego przez kilka lat była sekretarzem. W 1978 podjęła stacjonarne studia doktoranckie. W 1983 doktoryzowała się na podstawie rozprawy pt. Krytyka literacka pozytywistów (promotorka: Janina Kulczycka-Saloni). W 1984 podjęła pracę jako adiunktka na Wydziale Humanistycznym Filii UW w Białymstoku, przez kilka lat kierowała tam Zakładem Literatury. W 1995 powróciła na Wydział Polonistyki UW, obejmując kierownictwo Zakładu Literatury i Kultury Drugiej Połowy XIX Wieku Instytutu Literatury Polskiej. W 1997 uzyskała na UW habilitację na podstawie książki „Lalka”, czyli rozpad świata i otrzymała stanowisko profesor nadzwyczajnej. W 2006 uzyskała tytuł profesora. W latach 2002–2007 była zatrudniona także na Wydziale Nauk Humanistycznych i Społecznych Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej. Od 2012 pełni funkcję dyrektorki Instytutu Literatury Polskiej Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego[2][1].

Jako uczona zajmuje się literaturą drugiej połowy XIX wieku. Napisała wiele książek dotyczących tego okresu, m.in. „Lalka”, czyli rozpad świata, Krytyka literacka pozytywistów, Dojrzewanie, dojrzałość i niedojrzałość. Od Bolesława Prusa do Olgi Tokarczuk, Prawdziwy koniec XIX wieku.

Ewa Paczoska jest autorką i współautorką kilku podręczników licealnych. Współorganizowała także Olimpiadę Literatury i Języka Polskiego[1]. Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi[3].

W 2021 została członkiem korespondentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[4].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

W pracy artystycznej posługuje się swoim panieńskim nazwiskiem Gaworska. W latach 70. i 80. XX w. wraz z Markiem Majewskim współtworzyła zespół z kręgu piosenki studenckiej Zegar z kukułką (reaktywowany w roku 2012 w ramach festiwalu OPPA)[5]. Wydała dwie płyty: Stały meldunek i Portowe gadanie[6], a także trzy tomiki poezji: Wiersze uzbierane, Pani poetka pisze, Nierówne światło[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Ewa PACZOSKA – Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku [online], www.ppibl.ibl.waw.pl [dostęp 2018-12-01] (pol.).
  2. Prof. Ewa Paczoska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-12-01].
  3. M.P.2017.716 [online], www.prawo.pl [dostęp 2018-12-01] (pol.).
  4. Zebranie ogólne TNW wybrało nowych członków
  5. „Zegar z kukułką” - Ewa Gaworska i Marek Majewski w ramach OPPA'2012 - 20 listopada o 19.00 - ::..SCENA PIĘTRO WYŻEJ..:: [online], www.scenapw.sdk.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  6. Ewa Gaworska - Portowe gadanie [online], sklep.dalmafon.pl [dostęp 2017-01-13].
  7. Chmura Czytania darmowe książki [online], www.chmuraczytania.pl [dostęp 2017-01-13].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Informacje na podstawie szkicu biograficznego z: Ewa Paczoska, „Lalka”, czyli rozpad świata, Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008.
  • Prof. Ewa Paczoska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2009-07-26].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]