Przejdź do zawartości

German Masters 2011

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
German Masters
1998 2011 2012
Ilustracja
Liczba uczestników

40

Miejsce

Niemcy Berlin Tempodrom, Berlin

Zwycięzca

Walia Mark J. Williams

II miejsce

Anglia Mark Selby

Najwyższy break

143 Szkocja John Higgins

Rozegrane mecze

39

German Masters 2011 – jeden z siedmiu turniejów rankingowych sezonu snookerowego 2010/2011. Turniej odbył się w Berlinie, w hali Berlin Tempodrom, w dniach od 2 do 6 lutego 2011 roku.

W turnieju wzięła udział czołowa szesnastka oficjalnego rankingu oraz szesnastu zawodników z kwalifikacji. Organizatorzy przeznaczyli także 8 dzikich kart dla snookerzystów niemieckich, którzy zakwalifikują się do zawodów w osobnym turnieju.

Mecze kwalifikacyjne zostały rozegrane w dniach 1924 sierpnia 2011 w World Snooker Academy w Sheffield.

W Polsce turniej transmitowała stacja Eurosport.

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody finansowe

Zwycięzca: 50,000
Finalista: 30,000€
Półfinalista: 15,000€
Ćwierćfinalista: 9,000€
Last 16: 6,000€
Last 32: 3,750€
Last 48: 1,500€

Najwyższy break: 2,000€
Pula nagród: 280,000€

Punkty rankingowe

Zwycięzca – 5000
Finalista – 4000
1/2 finału – 3200
1/4 finału – 2500
Last 16 – 1900
Last 32 – 1400 (700)*
Last 48 – 1150 (575)*

  • zawodnicy odpadający w swoim pierwszym meczu otrzymują liczbę punktów z nawiasu (połowę)

Wydarzenia związane z turniejem

[edytuj | edytuj kod]
  • John Higgins po pokonaniu 5-3 Roberta Milkinsa wycofał się z dalszej gry w German Masters. Zaraz po meczu Szkot otrzymał bowiem wiadomość o pogarszającym się stanie zdrowia swojego ojca i postanowił powrócić do domu[1].
  • W trakcie finału pomiędzy Markiem Williamsem, a Markiem Selbym aż dwa razy był powtarzany dziewiąty frame – pierwsza partia sesji wieczornej finału. W sumie frame ten był zatem rozgrywany 3 razy.

Przebieg turnieju

[edytuj | edytuj kod]

Ta sekcja zostanie uzupełniona w najbliższym czasie

Runda dzikich kart

[edytuj | edytuj kod]
Mecz Wynik
WC1 Anglia Anthony Hamilton 5–1 Niemcy Pavel Leyk
WC2 Tajlandia Thanawat Thirapongpaiboon 5–3 Belgia Tomasz Skalski
WC3 Anglia Jack Lisowski 5–2 Belgia Luca Brecel
WC4 Liu Song 2–5 Walia Daniel Wells
WC5 Anglia Nigel Bond 5–2 Niemcy Stefan Kasper
WC6 Szkocja Anthony McGill w/o–w/d Holandia Mario Wehrmann
WC7 Irlandia Północna Joe Swail 5–0 Belgia Hans Blanckaert
WC8 Anglia Robert Milkins 5–1 Niemcy Lasse Münstermann

Drabinka turniejowa fazy zasadniczej turnieju

[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza Runda (Do 5 frame’ów)Druga Runda (Do 5 frame’ów)Ćwierćfinały (Do 5 frame’ów)Półfinały (Do 6 frame’ów)Finał (Do 9 frame’ów)
AustraliaNeil Robertson4
AngliaAnthony Hamilton5
AngliaAnthony Hamilton2
SzkocjaGraeme Dott5
SzkocjaGraeme Dott5
TajlandiaThira'boon1
SzkocjaGraeme Dott5
SzkocjaStephen Maguire2
AngliaRicky Walden5
AngliaJack Lisowski2
AngliaRicky Walden0
SzkocjaStephen Maguire5
SzkocjaStephen Maguire5
WaliaDaniel Wells2
SzkocjaGraeme Dott4
AngliaMark Selby6
AngliaMark Selby5
AngliaNigel Bond1
AngliaMark Selby5
SzkocjaStephen Hendry3
SzkocjaStephen Hendry5
AngliaJudd Trump2
AngliaMark Selby5
Ding Junhui1
AngliaPeter Ebdon5
AngliaAndrew Higginson3
AngliaPeter Ebdon2
Ding Junhui5
Ding Junhui5
WaliaMatthew Stevens1
AngliaMark Selby7
WaliaMark J. Williams9
WaliaMark J. Williams5
SzkocjaAnthony McGill1
WaliaMark J. Williams5
WaliaDominic Dale2
AngliaRonnie O’Sullivan
WaliaDominic Dalewo
WaliaMark J. Williams5
AngliaJoe Perry1
AngliaJamie Cope3
AngliaJoe Perry5
AngliaJoe Perry5
AngliaAllister Carter1
AngliaAllister Carter5
AngliaStephen Lee4
WaliaMark J. Williams6
HongkongMarco Fu3
AngliaShaun Murphy5
WaliaRyan Day3
AngliaShaun Murphy2
Irlandia PółnocnaJoe Swail5
IrlandiaMark Allen3
Irlandia PółnocnaJoe Swail5
Irlandia PółnocnaJoe Swail1
HongkongMarco Fu5
AngliaMark King1
HongkongMarco Fu5
HongkongMarco Fuw/o
SzkocjaJohn Higginsw/d
SzkocjaJohn Higgins5
AngliaRobert Milkins3

Finał

[edytuj | edytuj kod]
Finał: Do 9 frame’ów
Berlin Tempodrom, Berlin, 6 lutego 2011. Sędzia: Jan Verhaas
Mark Selby
Anglia
7 − 9 Mark J. Williams
Walia

Sesja popołudniowa: 92-0 (82), 0–84 (56), 0–108 (108), 99–1, 0–81, 71–0 (63), 42–83 (53), 0–105 (105)
Sesja wieczorna:: 46–71, 54–41, 0–121 (96), 70–27, 83–7 (60), 70–45, 49–76, 0–83 (82)

82 Najwyższy break 108
0 Breaki stupunktowe 3
3 Breaki 50-punktowe 6

Breaki stupunktowe turnieju

[edytuj | edytuj kod]
Snookerzysta Breaki
Szkocja John Higgins 143
Walia Ryan Day 142
Anglia Andrew Higginson 140
Szkocja Graeme Dott 140
Szkocja Stephen Maguire 130
Anglia Anthony Hamilton 127, 116, 104
Ding Junhui 124, 118, 100
Walia Mark J. Williams 122, 108, 105, 104
Irlandia Północna Joe Swail 112
Anglia Mark Selby 105
Anglia Joe Perry 100

Kwalifikacje

[edytuj | edytuj kod]

Ta sekcja zostanie uzupełniona w najbliższym czasie

Breaki stupunktowe kwalifikacji

[edytuj | edytuj kod]

Ta sekcja zostanie uzupełniona w najbliższym czasie

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. eurosport.pl: Higgins wycofuje się z GM. [dostęp 2011-02-05]. (pol.).