Przejdź do zawartości

Gleb (Pokrowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gleb
Witalij Pokrowski
Arcybiskup permski i solikamski
Kraj działania

ZSRR

Data urodzenia

8 kwietnia 1881

Data śmierci

3 listopada 1937

Arcybiskup permski i solikamski
Okres sprawowania

1933–1936

Wyznanie

prawosławie

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

przed 1923

Prezbiterat

1904

Chirotonia biskupia

23 grudnia 1923

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

23 grudnia 1923

Konsekrator

Tichon

Gleb, imię świeckie Witalij Nikiticz Pokrowski (ur. 27 marca?/8 kwietnia 1881 w Schodni lub w Czerkizowie, zm. 3 listopada 1937 w okolicach Marinska, w Sibłagu) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem urzędnika kolejowego. W 1904 ukończył seminarium duchowne w Kałudze i został wyświęcony na kapłana, objął parafię w Nikitinie (gubernia kałuska), od 1906 był także jednym z eparchialnych misjonarzy oraz proboszczem parafii w Dworcach. W 1909 objął dodatkowo parafię w Tichonowie. W 1917 przeszedł do eparchii moskiewskiej, w 1921 ukończył Moskiewską Akademię Duchowną. Dwukrotnie sądzony w pierwszych latach funkcjonowania władzy radzieckiej, został skazany na pół roku więzienia, ale dzięki amnestii odzyskał wolność. Od 1921 służył w cerkwi w Naro-Fomińsku.

23 grudnia 1923 przyjął z rąk patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Tichona chirotonię na biskupa michajłowskiego, wikariusza eparchii riazańskiej. Był bliskim współpracownikiem arcybiskupa riazańskiego Borysa i wspólnie z nim starał się uniemożliwiać rozwój Żywej Cerkwi w eparchii, doprowadzić do przetrwania sieci parafii prawosławnych. Był wielokrotnie przesłuchiwany przez riazańskie GPU. 14 sierpnia 1925 został pozbawiony prawa do legalnego wykonywania obowiązków biskupa pomocniczego za organizację procesji w dniu św. św. Borysa i Gleba. We wrześniu tego samego roku został aresztowany razem z biskupem Borysem i innymi pracownikami kancelarii eparchialnej. W czasie śledztwa został zmuszony do podpisania przyznania się do winy, w formie listu do duchowieństwa i wiernych eparchii riazańskiej. W 1926 został skazany na trzy lata łagru i skierowany do obozu w dawnym Monasterze Sołowieckim. 7 czerwca 1926 uczestniczył w nielegalnym spotkaniu siedemnastu biskupów więzionych na Sołowkach, w czasie którego sporządzone zostało stanowisko uwięzionych hierarchów w sprawie dalszej polityki zwierzchników Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. W 1928 biskup Gleb został zwolniony z łagru; zamieszkał pod nadzorem w Kaszynie.

W 1932 został biskupem solikamskim, wikariuszem eparchii permskiej i solikamskiej, zaś od 1933 był ordynariuszem tejże eparchii. W 1934 podniesiony do godności arcybiskupiej. Mimo nakładanych przez władze radzieckie ograniczeń starał się prowadzić aktywną działalność duszpasterską. W październiku 1935 został aresztowany. Był przetrzymywany początkowo w więzieniu w Permie, następnie w Swierdłowsku. Oskarżony o nielegalne wspieranie represjonowanych duchownych, agitację kontrrewolucyjną i monarchistyczną, tolerowanie modlitw w intencji zabitych cara Mikołaja II i jego rodziny. W 1936 skazany na dziesięć lat łagru. W roku następnym został aresztowany w łagrze razem z arcybiskupem mogilowskim Paulinem i biskupem swierdłowskim Arkadiuszem oraz innymi duchownymi, po czym skazany na śmierć i rozstrzelany.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]