Przejdź do zawartości

Guido Pizarro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Guido Pizarro
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Guido Hernán Pizarro Demestri

Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1990
Buenos Aires

Wzrost

185 cm

Pozycja

obrońca, pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Tigres UANL

Numer w klubie

19

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2009–2013 Lanús 122 (8)
2013–2017 Tigres UANL 150 (5)
2017–2018 Sevilla 24 (1)
2018– Tigres UANL 207 (9)
W sumie: 503 (23)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2007  Argentyna U-17 9 (0)
2017–2019  Argentyna 4 (0)
W sumie: 13 (0)
  1. Aktualne na: 4 marca 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 4 marca 2024.
Dorobek medalowy
Copa América
brąz Brazylia 2019

Guido Hernán Pizarro Demestri (ur. 26 lutego 1990 w Buenos Aires) – argentyński piłkarz pochodzenia włoskiego z obywatelstwem meksykańskim występujący na pozycji środkowego obrońcy lub defensywnego pomocnika, reprezentant Argentyny, od 2018 roku zawodnik meksykańskiego Tigres UANL.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Pizarro pochodzi ze stołecznego Buenos Aires i jest wychowankiem tamtejszego zespołu CA Lanús, do którego seniorskiej drużyny został włączony jako dziewiętnastolatek przez trenera Luisa Zubeldíę. W argentyńskiej Primera División zadebiutował 1 listopada 2009 w wygranym 1:0 spotkaniu z River Plate i od razu wywalczył sobie pewne miejsce w wyjściowej jedenastce. Premierowego gola w najwyższej klasie rozgrywkowej strzelił 19 kwietnia 2010 w zremisowanej 1:1 konfrontacji z Colónem, natomiast w wiosennym sezonie Clausura 2011 wywalczył z Lanús wicemistrzostwo Argentyny. W 2012 roku był bliski przenosin do włoskiego ACF Fiorentina, jednak jego transfer ostatecznie nie doszedł do skutku z powodów proceduralnych. Ogółem barwy Lanús reprezentował przez cztery lata, będąc wyróżniającym się pomocnikiem ligi argentyńskiej.

Latem 2013 Pizarro za sumę czterech milionów dolarów przeszedł do meksykańskiego klubu Tigres UANL z siedzibą w Monterrey. W jego barwach 31 lipca 2013 w przegranym 1:2 meczu z Morelią zadebiutował w Liga MX, od razu zostając czołowym zawodnikiem ekipy i całej ligi. Pierwszą bramkę w lidze meksykańskiej strzelił 24 listopada tego samego roku w zremisowanym 2:2 pojedynku z Américą, zaś w wiosennym sezonie Clausura 2014 zdobył z Tigres puchar Meksyku – Copa MX. W tym samym roku zajął także drugie miejsce w krajowym superpucharze – Supercopa MX, natomiast podczas jesiennych rozgrywek Apertura 2014 zanotował z ekipą prowadzoną przez Ricardo Ferrettiego wicemistrzostwo kraju. W 2015 roku doszedł z Tigres do finału najbardziej prestiżowych rozgrywek południowoamerykańskiego kontynentu – Copa Libertadores, zaś bezpośrednio po tym otrzymał meksykańskie obywatelstwo w wyniku kilkuletniego zamieszkiwania w tym kraju. W sezonie Apertura 2015 wywalczył natomiast z Tigres tytuł mistrza Meksyku, tworząc podstawowy duet środkowych pomocników z Jesúsem Dueñasem, zaś w 2016 roku doszedł do finału Ligi Mistrzów CONCACAF.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
2009/2010 CA Lanús Argentyna  Primera División 21 1
2010/2011 36 3
2011/2012 31 0
2012/2013 34 4
2013/2014 Tigres UANL Meksyk  Liga MX 29 1
2014/2015 30 1
2015/2016 31 1
2016/2017 31 1
2017/2018 Sevilla FC Hiszpania  Primera División 24 1

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W 2007 roku Pizarro został powołany przez szkoleniowca Miguela Tojo do reprezentacji Argentyny U-17 na Mistrzostwa Ameryki Południowej U-17, gdzie pełnił jednak głównie rolę rezerwowego i rozegrał cztery z dziewięciu możliwych spotkań (z czego tylko jedno w wyjściowym składzie), ani razu nie wpisując się na listę strzelców. Jego kadra zajęła natomiast na ekwadorskich boiskach trzecie miejsce. Pięć miesięcy później znalazł się w składzie na Mistrzostwa Świata U-17 w Korei Płd, podczas których miał z kolei pewną pozycję w wyjściowej jedenastce, występując we wszystkich możliwych pięciu meczach w pełnym wymiarze czasowym. Argentyńczycy, mający wówczas w składzie graczy takich jak Mateo Musacchio czy Eduardo Salvio, odpadli wówczas z juniorskiego mundialu w ćwierćfinale, przegrywając w nim z późniejszym triumfatorem – Nigerią (0:2).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]