Przejdź do zawartości

Ha-Arec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
„Ha-Arec”
‏הארץ‎
Ilustracja
Wydanie anglo- i hebrajskojęzyczne
Częstotliwość

dziennik

Państwo

 Izrael

Tematyka

polityczno-społeczna

Pierwszy numer

1919

Redaktor naczelny

Dow Alfon

Średni nakład

75 tys. egz.
piątki: 95 tys.[1] egz.

Strona internetowa

Ha-Arec (hebr. ‏הארץ‎, dosł. „kraj” (Izraela); ang. Haaretz) – założony w 1919 roku[1] najstarszy dziennik poranny w języku hebrajskim[2], wydawany w Izraelu. Publikowany jest w dwu językach: hebrajskim i angielskim.

Porównując z innymi dziennikami takimi jak „Ma’ariw” i „Jedi’ot Acharonot”, „Ha-Arec” ma mniej fotografii, teksty zaś są bardziej analityczne. Poza wiadomościami publikowane są również artykuły na tematy społeczne, recenzje książek, reportaże i komentarze polityczne. Około 65 tys. czytelników regularnie kupuje hebrajskie wydanie. Anglojęzyczna wersja sprzedawana jest w Ameryce Północnej. Wszystkie artykuły są równolegle publikowane w Internecie.

Podczas odbywającej się w październiku 2007 konferencji CAMERA (Komitet dla Rzetelności Informacji z Bliskiego Wschodu w Ameryce) jej przewodnicząca Andrea Levin powiedziała: „Żadna inna gazeta wydawana w Izraelu nie może się pochwalić równie wielkim międzynarodowym uznaniem, ponieważ «Ha-Arec» reprezentuje najwyższy poziom i ma wprost zdumiewające internetowe wydanie w języku angielskim. Jest czytana przez miliony na całym świecie”[3].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

„Ha-Arec” został wydany po raz pierwszy w 1918 i był gazetą sponsorowaną przez mandatowe władze brytyjskie w Palestynie[4]. Początkowo gazeta miała ukazywać się jako dziennik, pod tytułem Eretz Israel, jednak brytyjski gubernator nie zgodził się na taki tytuł. Pierwszy numer ukazał się 4 kwietnia 1918 roku pod tytułem The Palestine News. Wydany został w trzech językach: angielskim, hebrajskim i arabskim.[5]

W 1919 został przejęty przez rosyjskich syjonistów. Początkowo ukazywał się pod tytułem „Chadaszot ha-Arec” („Wiadomości z kraju”). Część poświęcona literaturze przyciągała wielu wiodących pisarzy języka hebrajskiego[6]. Od 18 czerwca 1919 tytuł został zmieniony na Haaretz News.[5]

Redakcja w 1923 została przeniesiona z Jerozolimy do Tel Awiwu w czasie, gdy redaktorem naczelnym był Mosze Gluecksohn (pełniący tę funkcję w latach 1922–1937[7]). Salman Schocken, zamożny działacz syjonistyczny z Niemiec, kupił gazetę w 1937. Jego syn Gerszom Szoken został naczelnym redaktorem i pozostał na tym stanowisku do 1990[8].

Publicyści

[edytuj | edytuj kod]

Obecni

[edytuj | edytuj kod]

Wydanie internetowe

[edytuj | edytuj kod]

Wydanie internetowe obejmuje zarówno oryginalną wersję hebrajską, jak i angielskiej tłumaczenie. Prezydent Izraela Szimon Peres prowadził swojego bloga[a] na stronach gazety. Osobną stronę prowadzi również Shmuel Rosner, naczelny korespondent z USA, który prowadzi działy „Czynnik izraelski” oraz „Gość Rosnera”[b].

Dodatki

[edytuj | edytuj kod]

W ciągu tygodnia „Ha-Arec” ukazuje się z kilkoma różnymi dodatkami zawierającymi artykuły, komentarze, program radiowy i telewizyjny oraz łamigłówki Sudoku. Inne dodatki zawierają:

  • W tygodniu
    • Wiadomości (wraz z politycznymi komentarzami)
    • Galeria (Kultura i rozrywka, program radiowy i telewizyjny)
    • TheMarker (dodatek biznesowy)
  • Niedziela – Sport (poszerzony)
  • Środa – Literatura
  • Piątek
    • Wiadomości (poszerzone)
    • „Musaf Haaretz” (magazyn weekendowy)
    • Literatura
    • Nieruchomości
    • Wiadomości lokalne
  1. Blog Szimona Peresa na stronach „Ha-Areca”: Peres – Haaretz.
  2. Dział Shmuela Rosnera w „Ha-Arecie”: Rosner – Haaretz.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b About Haaretz – Haaretz – Israel News. haaretz.com, 2001-07-12. [dostęp 2019-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-17)]. (ang.).
  2. Ha-Arec, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-10-17].
  3. MPACUK – The Israel Lobby Targets Haaretz.
  4. גליונות קשר – המכון לחקר העיתונות והתקשורת היהודית, אוניברסיטת תל-אביב.
  5. a b Małgorzata Dwornik, Haaretz. Historia izraelskiej gazety, grającej Izraelowi na nerwach [online], Reporterzy.info, 26 kwietnia 2021.
  6. Encyclopedia Judaica, Newspapers, Hebrew, vol. 12, Keter Books, Jerusalem, 1978.
  7. Tel Aviv University.
  8. A newspaper’s mission – Haaretz – Israel News. haaretz.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-06-25)]..
  9. Haaretz.com senior editor Bradley Burston wins award for Mideast journalism [online], Haaretz [dostęp 2017-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2007-08-02].
  10. Haaretz correspondent Akiva Eldar wins Mideast journalism award [online], Haaretz [dostęp 2017-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2007-08-02].
  11. Fellow journalists to honor Haaretz commentator Yoel Marcus in Eilat – Haaretz – Israel News [online], haaretz.com:80 [dostęp 2017-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2007-11-10].
  12. a b Haaretz reporters Klein, Reznick win Sokolov Award for Journalism [online], Haaretz [dostęp 2017-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2007-08-02].
  13. Orna Coussin: A compelling lesson. Haaretz. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]