Przejdź do zawartości

Helena Morsztynkiewiczowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Helena Kurkiewicz-Morsztynkiewiczowa
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1894
Warszawa

Data i miejsce śmierci

2 lipca 1983
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

Architekt

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Krzyż Niepodległości Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób Heleny Morsztynkiewicz na cmentarzu Powązkowskim

Helena Kurkiewicz-Morsztynkiewiczowa (ur. 1894, zm. 2 lipca 1983 w Warszawie) – polska architekt-urbanista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Podczas I wojny światowej działała w Polskiej Organizacji Wojskowej.

W 1928 kończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Zajmowała się projektowaniem planów zagospodarowania przestrzennego polskich miast m.in. Buska-Zdroju, Falenicy, Otwocka, Zakopanego, gdyńskiego osiedla Oksywie razem z osiedlem bloków kolonii robotniczej. Plany jej autorstwa dotyczyły również warszawskiego Pola Mokotowskiego, Młocin, Żerania i Żoliborza.

Od 1935 pełniła funkcję rzeczoznawcy Komisji Urbanizacyjnej Związku Miast Polskich. Podczas Polskiego Kongresu Mieszkaniowego w 1937 występując w imieniu grupy architektów zgłosiła rewolucyjne jak na ówczesne czasy wnioski dotyczące budownictwa społecznego i tanich mieszkań, które wskazywały państwo polskie jako regulatora ceny gruntów pod taką zabudowę oraz wykupującego grunty pod cele ogólnomiejskie. Pełniła funkcję redaktora „Biuletynu Urbanistycznego”[1].

Podczas II wojny światowej pracowała w pracowni „U” przy Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej[1]. Należała do zespołu kierowanego przez Zygmunta Skibniewskiego, który planował zagospodarowanie północnej części lewobrzeżnej Warszawy. Od 1945 pracowała w Biurze Odbudowy Stolicy[2].

Była członkiem honorowym Towarzystwa Urbanistów Polskich[3].

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 236-2-5)[4].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 455. ISBN 978-83-280-3725-0.
  2. Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 121, 137. ISBN 978-83-280-3725-0.
  3. 90 lat. Towarzystwo Urbanistów Polskich. Wydawnictwo jubileuszowe. Warszawa: TUP, 2013.
  4. Cmentarz Stare Powązki: EMILIA HRYNIEWIECKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-20].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Cmentarz Powązkowski w Warszawie, Jerzy Waldorff, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984, s. 306, ISBN 83-03-00758-0, OCLC 830234313.
  • „Fragmenty stuletniej historii 1899-1999, Relacje, wspomnienia, refleksje”, praca zbiorowa pod kierunkiem Tadeusza Baruckiego. SARP Warszawa 2000 ISBN 83-901976-6-9
  • Kalendarz Warszawski Stolica 1961 s. 73-74.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]