Przejdź do zawartości

Hendrik Goltzius

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hendrik Goltzius
Ilustracja
Autoportret
Data urodzenia

1558

Data śmierci

1 stycznia 1617

Narodowość

holenderska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

malarstwo renesansowe

Zniekształcona ręka artysty, rysunek ok. 1588

Hendrik Goltzius (ur. 1558, zm. 1 stycznia 1617) – niderlandzki rytownik i malarz. Miedziorytnik[1], przedstawiciel niderlandzkiego manieryzmu i współzałożyciel tzw. akademii haarlemskiej[2]. Jego ryciny przyczyniły się do rozprzestrzeniania manieryzmu na kontynencie europejskim.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w niemieckim Mülbracht (obecnie Bracht pod Venlo) w rodzinie o artystycznych tradycjach. W dzieciństwie miał wypadek, upadł na rozżarzone węgle i jego prawa ręka została poważnie poparzona i zdeformowana. Pomimo niepełnosprawności wcześnie wykazał talent do rysowania, jego pierwszym nauczycielem był ojciec, a od 1575 rytownik Dirck Volckertszoon Coornhert. W wieku 21 lat poślubił znacznie starszą, ale bogatą wdowę, dzięki czemu mógł założyć samodzielną pracownię grawerską w Haarlemie. Przygotowywał reprodukcje dzieł wielkich mistrzów, np. Dürera i Rafaela. Wykonywał też ilustracje, m.in. na zamówienie wydawcy Philipa Galle cykl poświęcony Lukrecji. Na jego twórczość duży wpływ wywarł malarz-manierysta Bartholomeus Spranger. Goltzius wspólnie z Cornelisem van Haarlemem i Carelem van Manderem założyli manierystyczną akademię haarlemską, nazywaną Szkołą w Haarlem, pierwszą holenderską akademię sztuki[3].

Przełomem w życiu artysty był wyjazd do Włoch w 1590, poznał wówczas prace Michała Anioła i innych mistrzów włoskiego renesansu, by po powrocie do ojczyzny porzucić manieryzm na rzecz bardziej klasycznego podejścia do sztuki. Ok. 1600 roku, mając już ukończone 42 lata, Goltzius zrezygnował z rytownictwa na rzecz malarstwa, prawdopodobnie z powodu problemów ze wzrokiem. Znanych jest ok. 50 jego obrazów, były to głównie portrety i sceny mitologiczne, wszystkie z lat 1600–1617[4].

Zmarł 1 stycznia 1617 i został pochowany w kościele Świętego Bawona w Haarlemie.

Obrazy

[edytuj | edytuj kod]
  • Śmierć Adonisa - 1609, 76,5 × 76,5 cm, Rijksmuseum Amsterdam
  • Danae, 1603
  • Minerwa - 1611, 214 × 120 cm, Frans Hals Museum
  • Merkury - 1611, 214 cm x 120 cm, Frans Hals Museum
  • Herkules i Kakus - 1613, 207 × 142,5 cm, Frans Hals Museum
  • Adam, 1613
  • Ewa, 1613
  • Jupiter i Antiope - 1616, 122 × 178 cm, kolekcja prywatna
  • Wertumnus i Pomona - 1613, 90 x 149 cm, Rijksmuseum
  • Lot z córkami - 1616, 140 x 204 cm, Rijksmuseum Amsterdam
  • Kadmos zabijający smoka - ok. 1616
  • Merkury wręcza Junonie oczy Argosa - 1615, Museum Boijmans von Beuningen, Rotterdam

Ryciny

[edytuj | edytuj kod]
  • cykl Historia Lukrecji (1578–1580)
  • cykl Małżeństwo Amora i Psyche (1586-1587)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ian. Chilvers: Oksfordzki leksykon sztuki. Warszawa: Arkady, 2002, s. 282. ISBN 83-213-4157-8.
  2. Artnet.com – biografia i galeria. [dostęp 2009-01-16]. (ang.).
  3. Monika Karolczuk-Kędzierska: Encyklopedia powszechna. T. 3. Kraków: Wydawnictwo Ryszard Kluszczyński, 2002, s. 262. ISBN 83-88080-59-8.
  4. Masterworks Fine Art – biografia i galeria. [dostęp 2009-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-21)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Antoni Ziemba: Iluzja a realizm: gra z widzem w sztuce holenderskiej 1580–1660. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2007. ISBN 978-83-235-0236-4 (brosz.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]