Henryk Bąk (aktor)

Henryk Bąk
	; Henryk Bąk (1959)
Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1923 ; Krasnystaw, Polska
Data i miejsce śmierci	29 sierpnia 1987 ; Skolimów, Polska
Zawód	aktor
Współmałżonek	Maria Klejdysz
Lata aktywności	1947–1987
	Odznaczenia
	;

Henryk Bąk (ur. 2 stycznia 1923 w Krasnymstawie, zm. 29 sierpnia 1987 w Skolimowie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Jana, nauczyciela, i Stefanii z Rekaszysów. W 1939 ukończył Gimnazjum im. Staszica w Lublinie^[2].

Podczas okupacji niemieckiej uczył się na tajnych kompletach, brał udział w występach chóru Towarzystwa Śpiewaczego „Echo” w podlubelskich miejscowościach, dla ludności i oddziałów partyzanckich; pracował równocześnie w spółdzielni rolniczej^[2].

Studiował prawo na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej oraz uczęszczał do Studia Dramatycznego przy Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie (1945–1947). W sezonie 1946/1947 występował na deskach Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, po czym został przyjęty na III rok PWST w Łodzi, którą ukończył w 1949. Zadebiutował w teatrze 24 września 1949.

Aktor Teatrów Dramatycznych we Wrocławiu (1949–1950), Teatrów Dramatycznych w Krakowie (1950–1954) i Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1954–1958). Występował w teatrach warszawskich: Dramatycznym (1958–1961), Polskim (1961–1971, 1974–1976 i 1979–1980), Narodowym (1971–1974) i Na Woli (1976–1979).

W latach 80. XX w. z powodu choroby zaprzestał działalności artystycznej i zamieszkał w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie.

Był mężem aktorki Marii Klejdysz^[2].

Zmarł w Skolimowie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 169-4-24)^[3].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze dni (1951) – Zabrzycki, członek bandy, pomocnik Plewy w kantorze
Eroica (1957) – porucznik Krygier
Orzeł (1958) – bosman Leon Wiktorczyk
Rok pierwszy (1960) – rządca Tatarczuk, porucznik NSZ „Tatar”
Zezowate szczęście (1960) – dyrektor
Czas przeszły (1961) – Obersturmführer SS Erich Weber
Drugi człowiek (1961) – Lubański, inżynier w Nowej Hucie
Kwiecień (1961) – podpułkownik Wacław Czapran
Milczące ślady (1961) – major Zimny
Przeciwko bogom (1961) – doktor Bida
Daleka jest droga (1963) – chorąży Zientara
Zacne grzechy (1963) – ojciec Makary
Spotkanie ze szpiegiem (1964) – major Łuba
Obok prawdy (1964) – adwokat Łopota
Kontrybucja (1966) – pułkownik „Stary”, dowódca organizacji konspiracyjnej
Pieczone gołąbki (1966) – Ziarnicki, sekretarz POP PZPR w Przedsiębiorstwie Wodociągów Miejskich
Stawka większa niż życie (serial telewizyjny) (1967-1968) – nadradca Gebhardt z Ministerstwa Propagandy Rzeszy (odc. 7. Podwójny nelson)
Przygody psa Cywila (serial telewizyjny) (1968) – pułkownik, kierownik Zakładu Tresury Psów Milicyjnych (odc. 1. Trudne dzieciństwo i odc. 2. Eksternista)
Do przerwy 0:1 (serial telewizyjny) (1969) – Durczak, „sponsor” Huraganu
Abel, twój brat (1970) – kierownik szkoły
Epilog norymberski (1970) – Rudolf Hess
Martwa fala (1970) – kapitan „Bolesława Chrobrego”
Bolesław Śmiały (1971) – ojciec z osady
Podróż za jeden uśmiech (1971) – mąż pani z kempingu (odc. 5)
Jeszcze słychać śpiew. I rżenie koni... (1971) – ordynator
Kłopotliwy gość (1971) – Kazik, przewodniczący Rady Zakładowej w PZMC
Gniazdo (1974) – książę czeski Bolesław I Okrutny, ojciec Dobrawy
Najważniejszy dzień życia (1974) – dyrektor Aleksander Sochacki (odc. 1. Uszczelka)
Hazardziści (1975) - Tadeusz Karasiński
Doktor Judym (1975) – Węglichowski, dyrektor sanatorium w Cisach

Dyrektorzy (serial telewizyjny) (1975) – Ludwik Wanad, dyrektor naczelny Centralnego Zarządu Zjednoczenia, później dyrektor „Fabelu” (odc. 1. Swój chłop i odc. 3. Spadająca gwiazda)
Jarosław Dąbrowski (1975) – ksiądz
Kazimierz Wielki (1975) – nuncjusz papieski, przewodniczący sądu
W te dni przedwiosenne (1975) – generał
Strach (1975) – naczelnik Aleksander Wata
Polskie drogi (serial telewizyjny) (1976) – Antoni Siemiński, wuj Basi (odc. 3. Najspokojniejsze miejsce na świecie, odc. 4. Na tropie i odc. 5. Lekcja geografii)
Bilet powrotny (1978) – Józef, wuj Antoniny
Ród Gąsieniców (serial telewizyjny) (1979) – ksiądz
Golem (1979) – szatniarz
Zamach stanu (1980) – obrońca w procesie brzeskim

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1963)
Złoty Krzyż Zasługi (1954)
Medal 10-lecia Polski Ludowej (28 stycznia 1955)^[4]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

III nagroda na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych za rolę Klimka w spektaklu Tysiąc walecznych Jana Rojewskiego oraz za rolę Stanisława Siwickiego w spektaklu W Błędomierzu Jarosława Iwaszkiewicza w Teatrach Dramatycznych w Krakowie (1951)
Wyróżnienie Podkomitetu Literatury i Sztuki Nagrody Państwowej (zespołowe) za rolę sędziego Azdaka w sztuce Bertholda Brechta Kaukaskie kredowe koło w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1955)^[5]
Nagroda na 1. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku w kategorii filmów TV za rolę dyrektora Sochackiego w filmie Uszczelka (1974)
Złoty Ekran za rolę dyrektora Sochackiego w filmie Uszczelka (1975)
Nagroda Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za rolę dyrektora Sochackiego w filmie Uszczelka (1975)
Nagroda Państwowa II stopnia (zespołowa) za serial telewizyjny Dyrektorzy (1976)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Barbara Kaźmierczak: Wspomnienie. Encyklopedia Teatru Polskiego, 2007-05-07. [dostęp 2020-08-10]. (pol.).
↑ ^a ^b ^c Henryk Bąk, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2024-07-08] .
↑ Cmentarz Stare Powązki: HENRYK BĄK, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-10-29] .
↑ M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28 stycznia 1955 r. nr 0/247 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
↑ Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-07-08].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Henryk Bąk w bazie IMDb (ang.)
Henryk Bąk w bazie Filmweb
Henryk Bąk w bazie filmpolski.pl
Henryk Bąk, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2024-07-08] .
Henryk Bąk na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”

[Wspomnienie-1] Barbara Kaźmierczak: Wspomnienie. Encyklopedia Teatru Polskiego, 2007-05-07. [dostęp 2020-08-10]. (pol.).

[:0-2] Henryk Bąk, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2024-07-08] .

[3] Cmentarz Stare Powązki: HENRYK BĄK, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-10-29] .

[4] M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28 stycznia 1955 r. nr 0/247 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

[5] Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-07-08].

[1]