Przejdź do zawartości

Hypsykratia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hypsykratia (rysunek ze zbioru Promptuarii Iconum Insigniorum

Hypsykratia (zm. 63 p.n.e.) – kaukaska kochanka i szósta żona króla Pontu Mitrydatesa VI Eupatora.

Hypsykratia była szóstą i najbardziej ukochaną żoną Mitrydatesa VI. Z miłości do niego uczestniczyła w bitwach jakie toczył, nosiła zbroję i ścinała włosy jak mężczyźni, towarzyszyła mu również w wygnaniu[1][2]. Kilkakrotnie oddała na rzecz skarbu królewskiego swoje klejnoty i bogactwa, dowodziła jego armią i sam Mitrydates uważał ją za największą pociechę wśród morza porażek[3] Miała bardzo dobrze posługiwać się toporem, włócznią, mieczem oraz łukiem.

Kiedy Mitrydates VI został pokonany przez Pompejusza Wielkiego Hypsykratii udało się uciec za zgodą męża ze strzeżonego przez Rzymian Pontu i z Azji Mniejszej działać na korzyść męża. Po jego samobójczej śmierci obcięła włosy, poraniła sobie twarz i przywdziała żałobę mówiąc, że nie przystoi, by psy kładły się tam gdzie leżał jeleń[2]. Do śmierci miała pozostać jego zagorzałą sojuszniczką[3].

Między tymi była także hetera Hypsykratia, zawsze jakoś męski zachowująca charakter, męską odwagę. Sam król nazywał ją Hypsykratesem. Wtedy też miała perski strój męski i konia. Nie nużyła się fizycznie długimi jazdami ani się męczyła opieką nad królem i jego koniem. [3]

Waleriusz Maksymus tak opisuje niezwykłą urodę Hypsykratii:

Królowa Hypsykratia niezwykle kochała męża – to dla niego porzuciła zacny blask jej urody niewieściej i przejąwszy męski strój w wojnę mu towarzyszyła. Obcięła swoje piękne włosy i do konia i broni tak przywykła, że mogła odtąd dzielić jego trudy i zwycięstwa. Gdy został pokonany przez wielkiego Pompejusza, towarzyszyła mu w wygnaniu i w ciele i w duchu nieporuszonym. Jej niezwykła wierność była dla Mitrydatesa największą osłodą wygnania[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Waleriusz Maksymus:Ksiąg o sławnych czynach i powiedzeniach dziewięć ks. VI, 6
  2. a b Paweł Orozjusz: Siedem ksiąg przeciwko poganom ks. 5 3-5
  3. a b c Plutarch: Żywoty równoległe. Żywot Pompejusza Wielkiego 32.