Przejdź do zawartości

Ignacy Wodziński (1745–1815)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacy Wodziński
Herb
Jastrzębiec
Rodzina

Wodzińscy herbu Jastrzębiec

Data urodzenia

1745

Data śmierci

1815

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Ignacy Wodziński herbu Jastrzębiec (ur. 1745, zm. 1815) – generał major od 1791, od 1793 generał-lejtnant, komendant Szkoły Rycerskiej w latach 1793-1794, uczestnik insurekcji kościuszkowskiej, wolnomularz. W 1794 odznaczony Orderem Orła Białego, w 1790 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[1].

Od 1777 był adiutantem Stanisława Augusta Poniatowskiego, towarzysz jego wygnania w Grodnie[2].

W XVIII wieku był członkiem loży wolnomularskiej Świątynia Izis[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 275.
  2. Henryk P. Kosk, generalicja polska, t. II, Pruszków 2001, s. 256.
  3. Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738-1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 333.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Aleksander Czaja, Między tronem, buławą, a dworem petersburskim. Z dziejów Rady Nieustającej 1786-1789, indeks osób opracowała Anna Kazimierska-Czaja Warszawa 1988
  • "Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga" (1928–1939)