Przejdź do zawartości

Instytut Techniczny Lotnictwa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Instytut Techniczny Lotnictwa
Historia
Państwo

 Polska

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

Wojskowa Centrala Badań Lotniczych
Instytut Badań Technicznych Lotnictwa

Organizacja
Dyslokacja

Warszawa

Podległość

Departament Aeronautyki
Dowództwo Lotnictwa

Instytut Techniczny Lotnictwa – instytucja naukowo-doświadczalna Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Instytut Badań Technicznych prowadził prace badawcze nad konstrukcjami samolotów i własnościami materiałów lotniczych, balonowych i meteorologicznych. Propagował wydawnictwa, sporządzał komunikaty informacyjne dla formacji lotniczych, współpracował z instytucjami cywilnymi[1].

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

W październiku 1921 zorganizowana została Wojskowa Centrala Badań Lotniczych. W czerwcu 1923 przemianowano pluton doświadczalny na sekcję doświadczalno-transportową.

W myśl „Tymczasowej instrukcji organizacyjnej służby lotnictwa” z 10 maja 1926 roku, w tym czasie instytucja nosiła nazwę Instytut Badań Technicznych Lotnictwa.

W listopadzie 1935 roku nastąpiła reorganizacja lotnictwa, a na podstawie rozkazu MSWojsk. z dniem 1 sierpnia 1936 roku przemianowano Instytut Badań Technicznych Lotnictwa na Instytut Techniczny Lotnictwa. Organizacja wewnętrzna Instytutu pozostała bez zmian.

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Struktura 11 października 1921[1]:

  • laboratorium aerodynamiczne
  • laboratorium oddziału wytrzymałości tworzyw lotniczych.

Struktura w 1926[1]:

  • kierownictwo
  • stacje doświadczalne
  • laboratoria
  • warsztaty doświadczalne.

Struktura w 1935[1]:

  • kierownictwo
  • sekretariat
  • oddział administracyjno-rachunkowy,
  • oddział techniczny
  • oddział samolotów,
  • oddział silników,
  • oddział wyposażenia
  • oddział płatowców
  • oddział technologiczny

Obsada personalna instytutu

[edytuj | edytuj kod]

Pokojowa obsada personalna instytutu w marcu 1939 roku[2][a]:

  • kierownik instytutu – ppłk inż. Franciszek Rudnicki
  • kierownik oddziału samolotowego – mjr Konstanty Piotrowicz
  • kierownik oddziału technicznego – mjr inż. Cezary Julian Stępowski
  • kierownik oddziału silników – mjr Henryk Jan Gizaczyński
  • kierownik oddziału użytkowego – mjr int. Marian Józef Fruhauf
  • kierownik działu uzbrojenia – mjr inż. Robert Juliusz Hirszbandt
  • kierownik działu – kpt. Mieczysław Ojrzyński
  • kierownik działu – kpt. Alfred Gürtler
  • kierownik działu – kpt. inż. Stanisław Dudziński
  • kierownik działu – kpt. inż. Wilhelm Pankratz
  • kierownik działu – kpt. inż. Stefan Maksymilian Wagner
  • kierownik referatu bombardowań – kpt. uzbr. Józef Tadeusz Koss
  • kierownik referatu – kpt. Antoni Piotr Gartner
  • kierownik referatu – kpt. Jerzy Arciszewski
  • kierownik referatu – kpt. inż. Stanisław Marceli Brejnak
  • kierownik referatu – kpt. Tadeusz Józef Domaradzki
  • kierownik referatu – kpt. Piotr Izydor Ignut
  • kierownik referatu – kpt. inż. Mikołaj Kaczanowski
  • kierownik referatu – kpt. Wacław Stanisław Motz
  • kierownik referatu – por. Józef Filipowski
  • kierownik referatu – por. Józef Bolesław Kądziola
  • kierownik referatu – por. Tadeusz Leon Lenczewski
  • kierownik referatu – por. Henryk Karol Prus
  • referent – por. Bronisław Klatt
  • referent – por. Henryk Sarnicki
  1. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]